argentina ew bi bingehîn a welatê koçberan, Her çend erdnîgariya wê ew qas berfireh e ku li gora ku hûn biçin hûn ê karibin bi adetên ku ne ji koçberiya Ewropî lê ji gelên xwecihî û cîranên Amerîkaya Latîn ne re werin têkiliyê.
Vî awayî Adetên Arjantînî cur bi cur in û hûn ê bê guman yê ku di warê gastronomî, civakbûn an tevgerê de herî pir jê hez dikin bibînin. Ma hûn ê biçin Arjantînê? Dema ku hûn ewropî ne demek baş e ji ber ku bi vê hikûmeta paşîn re devaluasyona peso pir mezin bûye û guhertin dê pir baş alî we bike.
Adetên gastronomîk ên Arjantînî
Pêşîn xwarin. Hin xwarin hene ku ji Arjantînê xas in û ku dikare wekî marqeya wê bê hesibandin, heke dema ku ew li welatên din ên herêmê werin vexwarin jî. Ez behs dikim asado, dulce de leche û empanadas.
Arjantîn hertim welatek çandinî-cotker e, û nebûna pîşesazîbûna cidî bûye pirsgirêka wêya sereke ji bo geşedanê, ji ber vê yekê ga, genim û naha soya ew in ku pampayên şil û dewlemend ên wê dagir dikin. Goşt xweş e, kalîteyek pir baş e, tam ji ber mêrgan, wusa arjantîniyek nîne ku heftê carek asado amade neke. Ya klasîk dawiya hefteyê bi malbat an hevalên xwe re ye.
Li vir, li gora ciyê welêt, birrînên cûda û navên cûda hene. Loin, stripe of roast, buttock, rump, matambre. Nanê Chorizo, choripan, nanê bi sosîs xwîn, morcipán. Achuras jî ji grîtek Arjantînî kêm nabin: sosîs, gizêr, gurçik, sosîs xwîn, çînçulîn (rûvî). Axayê barbecue-yê baş bi demê re pispor dibe, barbecue piştî barbecue, dijwarî piştî dijwarî, ji ber vê yekê heke hûn bi şens in ku hûn bi yekê re hevdîtinê bikin hûn ê barbecue-ya çêtirîn a jiyana xwe bixwin.
Bi vî rengî pir goşt bi çi re tê? Welê, bi selete an çîpên, nanê rojê, çend sausên xweş (sosê chimichurri û creole), û hepatoprotektorek bigirin û dûv re jî herin xewê û helandin. Cejnek ji bo paleyê!
Yek ji adetên gastronomîk e karamel, şîraniyek ji şîr û şekir tê çêkirin ku qehweyîyekî tarî ye û pir şêrîn e. Arjantînî jê hez dikin û şîranî û şîranî tune ku dulce de leche tune.
ew dagirkerMînakî, hevîrtirşikên şêrîn ên tîpîk ên ku nanpêj çê dikin û ji hêla yekîneyê an dehan ve têne firotin, xwedan gelek cûreyên bi dulce de leche ne û eynî jî cemed û şîrîn (alfajores, şekir, çîkolata).
Ji min bawer bikin, heke hûn wê biceribînin hûn ê jê hez bikin û hûn ê bixwazin hin ji van qenciyên ku li hemî kiosk û supermarketan têne firotin bibin malê. Di dawiyê de, empanadas. Empanadas li gelek deverên Amerîkaya Latîn têne çêkirin, û celebên ji bakurê Arjantînê bi taybetî li vir navdar in. Ew bakurê ku pir nêzîkê Bolîvya û Perû ye û ji ber vê yekê di xwarinên wî an jî zimanê wî de gelek ji wan beşan hene.
Li parêzgehek cûrbecûr empanada heye lê di bingeh de ew ji ne goşt an humita (korn, korn), pijandî an sorkirî. Evîndarên Empanadas wan çêkirî çêdikin, hevîr çêdikin û li malê tijî dikin, lê li bajarên mezin ew kevneşopî winda bûye û îro hûn dikarin wan li her firoşgehek ku empanadas û pizzayan difiroşe bikirin.
Heya Buenos Aires bi firotina cûrbecûr cûrbecûr empanadas ku di hundur de nayê dîtin tête taybetmendî kirin: ham û penêr, sebze, bi bacon û berû, bi whisky, mirîşk û hwdterek berfireh.
Di dawiyê de, di warê vexwarinê de, hûn nikarin paşguh bikin hevjîn Ew e usionnfuzyon ji pelên nebatek bi navê yerba mate tê çêkirin (pel têne birîn û axandin), tê pakêt kirin û firotin. Dûv re, her Arjantînî li malê hevalek wî heye (konteynirek piçûktir an mezintir, ji dar, cam, seramîk an goştê hişkkirî, ji bo nimûne), û lambeyek ronahiyê da ku şîndanê bişewitîne.
Yerba li hundir tê danîn, ava germ bêyî kelandinê tê zêdekirin û tê vexwarin, çêtir e ku di pargîdaniya tendurist de be ji ber rihê heval civakî ye, ew tê parve kirin.
Arjantînî mirovên pir vekirî, heval û civakbêj in. Ger ew ji we hez dikin, pirsgirêka wan a sohbetê tune, we vexwînin mala xwe û bi we re derkevin derve. Buenos Aires bajarekî pir mezin e ku xwedan rîtmek ji paytexta cîhanê zêdetir e, lewma mirov ji roja Çarşemê derdikevin. Li bajêr gelek jiyanek şev heye, gelek bar û xwaringeh, lê Arjantînî jî ji sînema û şanoyê pir hez dikin û bi şev jî li kolanê digerin.
Li taxan gelemperî ye ku meriv dibîne ku komên hevalan sibehê diaxifin, li quncikek an li meydanek rûniştin. Li bajarên hundurê welêt ji Buenos Aires-ê jiyanek wan a civakî jî heye ji ber ku li gelek ji wan, nemaze li bakur, siesta pîroz e ji ber vê yekê piştî nîvro demjimêrên xebatê têne birîn.
Wê hingê, ji ber ku bajar jî piçûk in û kes pir dûr jî namîne, hûn dikarin her roj derkevin derve ku roja din hertim dema hinekî bêhnvedanê heye.
Gava ku li deverên din ên cîhanê kêm caran mirov li vir li mala hevalek xwe bêyî agahî dikeve ew pir caran e ku bêyî hişyariyek serdana hevalek xwe dike. Ew zengil û voila dixin. Kes aciz nabe, kes neçar e ku rojevê kontrol bike. Hetta, hevdîtina li malan asayî yeDibe ku bixwin û paşê jî derkevin derve, dibe ku ji bo barbecue. Heval her dem dirêjkirina malbatê ne. Malbatek ku, ji aliyek din ve, her gav pir nêzîkê Arjantînî ye.
Mînak yekşeman, ji malbatê re hevpar e ku meriv ji bo nîvro li hev dicive. Adet ji bajarekî koçberan re tîpîk e û her çend asado xwarina xwerû ye jî, pasta jî wisa ne. Arjantînê ji Italytalyayê koçberiyek girîng stend ji ber vê yekê gelek neviyên ianstalyayên ku hene ew ji pasta hez dikin. Dema ku nifş ji nones Adeta ku li dora tasek ravioli an pizrikên bi sos kom dibe hema hema tune ye pir gelemperî ye. Adetek din a ku pir jê re rêzdar e ev e ku di 29-ê mehê de gnocchi an gnocchi dixwin.
Wê hingê adetên Arjantînî çi ne? Asado, empanadas, dulce de leche (ji bîr mekin ku cemedê bi vê çêjê biceribînin), heval (bi gihayî, şirîn an tirş, her çend yê kevneşopî her gav tirş e), bi hevalên xwe re diaxive, derketina ji bo vexwarina bîrayê an bêpaş axaftinên qehweyê li ku Arjantîniyek dikare cîhan çareser bike bi navgîniya ramanên siyasî yên ku, eşkere, Peronîzm her gav li hewa ye, ne girîng e kî jê hez dike.