Japan Het is mijn favoriete vakantiebestemming en ik word nooit moe van reizen wanneer ik maar kan, en dat is godzijdank vaak ook zo. Elke reis ontdek ik nieuwe dingen, hoewel ik daar echt lang zou moeten wonen om alles te begrijpen wat ik zie, alles wat ik hoor, alles wat ik ervaar.
La Japanse cultuur het is heel bijzonder en zonder twijfel kan men soms denken dat de Japanners tegen bepaalde universele kwesties ingaan. Maar zo is de wereld! Enorm, divers, zo rijk als het aantal mensen dat er woont. Ik denk dat dat precies is wat wij allemaal die naar Azië reizen leuk vinden: culturele afstand, de enorme omvang van de wereld ervaren.
Japanse cultuur en etiquette
We kunnen in principe praten over de gewoonte van Doe je schoenen uit, buig en kantel niet. Deze vragen zijn altijd op de lippen van degenen die terugkeren van een reis naar Japan.
Voor de toerist is het een genoegen om dat te ontdekken in Japan is het niet gebruikelijk om een fooi achter te laten. Goedheid! Fooi geven wordt niet achtergelaten op een van die plaatsen waar men eraan gewend is: restaurants, bijvoorbeeld. De Japanners zijn uitstekend in klantenservice, dus waar je ook gaat, naar een superrestaurant of een minimarkt in de stad, de behandeling is altijd respectvol. Het concept is dat ze al een salaris hebben dus geen fooien. Er bestaat niet zoiets als bedenken dat mogelijke fooien deel uitmaken van het salaris, zoals in het Westen.
Doe je schoenen uit het is heerlijk ... totdat je het vijf keer per dag doet. In het hotel, in de tempel, in sommige restaurants, in de kleedkamer van de winkel ... Ja, zelfs om kleding te passen die je gaat kopen, moet je je schoenen uitdoen. In de zomer is alles in orde, in de winter ... De traditie is oud en het idee is om geen vuil van buitenaf te krijgen in de huizen die vroeger een tatami
In tempels en restaurants zijn zelfs kluisjes om je schoenen achter te laten en in ruil daarvoor krijg je slippers. Persoonlijk draag ik niet graag pantoffels van anderen, maar in Japan is er geen andere.
Ten slotte hebben we wat etiquette betreft de gewijde eerbied. Geen begroetingen met lichamelijk contact en buigen de moeite waard om hallo of tot ziens te zeggen. Buigen houdt in respect of dankbaarheid En er zijn verschillende invalshoeken: hoe lager, hoe meer het respect wordt overgedragen of de vergeving die wordt gevraagd. Een korte, korte buiging is genoeg om elkaar onder vreemden te begroeten.
Bij het betreden van een winkel of restaurant wordt u altijd begroet met een strik, wordt u gerespecteerd als klant, maar hoeft u deze niet terug te sturen. Als je het terugstuurt, verwacht dan een ander terug. Laten we zeggen dat we als toerist gebruik kunnen maken van de 15º boeg. Het is geweldig voor ons.
Otaku-cultuur
De Japanse cultuur is over de hele wereld populair geworden vanwege twee van zijn artistieke producties: de manga (de Japanse strip), en de anime (Japanse animatie). Als alles meer dan 60 jaar geleden met Astroboy werd geboren, is de otaku-cultuur vandaag nog steeds geldig met Attack of the Titans, Death Note of Tokyo Ghoul, bijvoorbeeld.
Maar voor oudere toeristen is het onmogelijk om Sailor Moon, Knights of the Zodiac, Macross, Evangelion, Dragon Ball en de prachtige films van genialiteit Miyazakai hayao.
Zelfs als je geen Japans kent, is een bezoek aan een Japanse boekwinkel prachtig: stilte, ramen vol kleurrijke boeken, een veelvoud aan manga. Een schoonheid, een otaku-tempel zonder meer. Er is ook de buurt van Akihabara wat is het voor otakus en gamers. Er zijn veel hoge gebouwen met veel mini-winkels waar je alles kunt kopen merchandising die je kunt bedenken van oude series en van het moment.
Manga en anime zijn overal, op borden, reclamevideo's. De waarheid is dat Japan dat voor een otaku is EL Destino.
Japanse cultuur en samenleving
Als je denkt aan landen als die van Latijns-Amerika waar rassenvermenging belangrijk is, merk je meteen dat de Japanse samenleving anders is omdat heeft niet zoveel immigratie gehadn. De economische groei en de behoefte aan arbeidskrachten hebben dit gedekt met de intrede van vrouwen op de arbeidsmarkt en met mechanisatie in de fabrieken, maar het heeft geen immigratiegolf uit de buurlanden gehad.
Japan heeft altijd een bepaald motto gehad: Eén natie, één ras, maar sinds de eeuwwisseling wordt dat idee niet langer ondersteund en dat wordt ook geaccepteerd De Japanse samenleving is niet homogeen. Als iemand de Japanse geschiedenis kent, is dat nooit zo geweest omdat de Ainu-bevolking in het noorden inheems is en die van Okinawa, de Ryukyukan-bevolking, tot een ander koninkrijk behoorden tot de kolonisatie van de Japanners. Ontkenning van verschillende etnische groepen is sterk in het land geweest en in feite duurde het tot 1994 voordat een Ainu-politicus een plaats in de Japanse rijksdag bereikte.
Maar zijn de Japanners ooit geëmigreerd? Natuurlijk iedereen voor en na WO II. Tegenwoordig behoren de Japanse gemeenschappen in de Verenigde Staten, Peru, Brazilië en Argentinië bijvoorbeeld tot de grootste in Amerika. Maar het is geen permanente immigratie geweest, zoals de Chinezen dat zouden kunnen zijn. Volgens de laatste volkstelling er zijn ongeveer 750 Japanners van gemengd bloed in de land en anderhalf miljoen buitenlandse ingezetenen (Chinezen, Koreanen, Filippino's en Brazilianen).
Als je vandaag alleen naar Tokio gaat, zie je overal buitenlanders, zakenmensen en leraren Engels, maar als je meer in het binnenland reist, neemt het aantal blanken of zwarten af. Kortom, wanneer je naar Japan gaat, zul je al deze ervaringen beleven: ze zullen non-stop naar je glimlachen, ze zullen voor je buigen, je zult nooit een fooi achterlaten, je zult de otaku-cultuur beleven, je zult opstijgen en je schoenen altijd aan en je zult een geweldige tijd hebben. Zoveel dat je terug wilt keren.