De wereld heeft er veel mysterieuze plaatsen, van degenen die weinig bekend is en veel wordt verondersteld. Malta is een van hen of, meer specifiek, de megalithische tempels van Malta. Kent u ze? Intrigeren ze je niet?
Malta maakt deel uit van de Europese Unie en hoewel klein is het een land waar veel mensen wonen. Hier, in deze vreemde geografie die tegenwoordig veel wordt bezocht door toeristen dankzij het warme klimaat, zijn er drie Werelderfgoed en vele megalithische tempels die tot de oudste en meest mysterieuze ter wereld behoren.
Malta
Is een onafhankelijke staat ten zuiden van Italië en dat hoewel het in de loop van zijn geschiedenis aan de genade van verschillende landen is overgeleverd, het sinds 1964 echt onafhankelijk is. Het is een eilandstaat bestaat uit drie eilanden, Malta zelf, Gozo en Comino. Er zijn ook andere kleine eilanden.
Het klimaat van Malta is warm in de zomer en in de winter regent het weinig. Daarom gaan veel toeristen. Voor zijn stranden en natuurlijk voor deze megalithische tempels die super nieuwsgierig zijn.
Malta's megalithische tempels
Er zijn zeven megalithische tempels op Malta die door UNESCO worden erkend als werelderfgoeds. Ze zijn in Malta en op het eiland Gozo. In de eerste zijn er de tempels van Hagar Qim, Mnajdra en Tarxien, Ta'Hagrat en Skorba, terwijl op Gozo de twee enorme tempels van Ggantija zijn.
Zijn allemaal monumentale prehistorische bouwwerken vermoedelijk gebouwd tijdens het vierde en derde millennium voor Christus. Ze behoren tot de eerste staande stenen bouwwerken ter wereld en vallen op door hun vormen en versieringen. De waarheid is dat elk complex uniek is en een meesterwerk voor de technologische prestatie die ze vertegenwoordigen.
Specialisten zeggen dat elk monument een andere techniek, plattegrond en articulatie heeft, hoewel er zijn enkele gemeenschappelijke kenmerken zoals de elliptische patio aan de voorkant en de holle gevel. De entree bevindt zich over het algemeen aan de voorzijde, in het midden van de gevel, komt uit op een monumentale passage met een geplaveide binnenplaats en het interieur bestaat uit halfronde kamers die symmetrisch aan weerszijden van de as van het gebouw zijn gerangschikt.
Deze kamers variëren in aantal, afhankelijk van het gebouw, soms zijn er drie kamers, soms vier of vijf, en misschien zes. Er zijn horizontale stenen en enorme staande stenen, Er wordt aangenomen dat er daken waren en alles suggereert dat de bouwmethode veel verfijning onthult. De gebruikte steen is lokaal verkrijgbaar, het is koraal kalksteen voor de buitenmuren en een zachtere kalksteen voor interieurs en decoratieve elementen. Ja, er zijn enkele versieringen in de gebouwen en ze onthullen ook een aanzienlijke mate van vakmanschap.
Waarover decoratieve elementen We spreken? Met gaten versierde panelen, spiraalmotieven, bomen, planten en dieren ontbreken niet. Er wordt aangenomen, op basis van het architecturale ontwerp en de decoraties, dat deze oude gebouwen aan sommige dingen voldeden rituele rol voor de samenleving die ze heeft gebouwd.
Bijna alle informatie over de megalithische tempels van Malta komt uit de orthodoxe archeologie. Deze wetenschap, uit de analyse van botten, keramische fragmenten en verschillende merken, heeft vastgesteld dat: Mensen leefden in Malta sinds ten minste 5200 voor Christus. Ze leefden in grotten, maar later bouwden ze huizen en hele dorpen. Er wordt aangenomen dat ze min of meer na 1600 jaar aankomst op het eiland begonnen met de bouw van deze enorme tempels, waarvan we vandaag alleen zoiets als hun skeletten zien.
Na een moment van glorie en pracht lijkt het erop dat Rond 2300 v.Chr. begon deze fantastische cultuur snel af te nemen.en. Waarom? Er wordt aangenomen dat door extreme ontbossing, verlies van grond, grotere bevolking en gebruik van hulpbronnen voor landbouw ... Er is ook sprake van hongersnood, sociale conflicten rond onderdrukkende religie of de komst van externe indringers. Wat er ook gebeurde, de cultuur van Malta nam af en tot de komst van de mensen in de Bronstijd rond 2000 voor Christus. C het eiland was verlaten.
De bekendste ruïnes zijn die van de tempel van Hagar Qim en die van Mnajdra, aan de zuidwestkust van Malta, uitkijkend over zee naar het onbewoonde eiland Filfla, bijna vijf kilometer verderop. Deze vlakte heeft twee soorten kalksteen, een lagere en hardere die wordt gebruikt in Mnajdra en een hogere en zachtere die wordt gebruikt in Hagar Qim.
Hagar Qim Het betekent 'staande stenen' en voordat de ruïnes aan het licht kwamen, waren ze bedekt door een stenen heuvel waaruit slechts een paar staande rotsen aan de top uitstaken. De tempel wordt verondersteld te zijn gebouwd in fasen tussen 3500 voor Christus en 2900 voor Christus en het heeft de grootste stenen van het eiland. Er is een massieve rots van zeven bij drie meter en een gewicht van ongeveer 20 ton.
De ruïnes werden voor het eerst verkend in 1839 en serieuzere opgravingen werden uitgevoerd tussen 1885 en 1910. In het geval van lDe tempels van Mnajdra liggen ongeveer 500 meter ten westen van Hagar Qim, in de buurt van het puntje van de kaap met uitzicht op de zee. Het complex heeft twee gebouwen, een hoofdtempel met twee elliptische kamers en een kleine tempel met een andere kamer.
Tempels van astronomische observatie? Kan zijn. De hoofdingang ligt op het oosten en op de herfst- en lente-equinox vallen de eerste zonnestralen op een steen op een muur van de tweede kamer. In de zomer en winter verlicht de zon de hoeken van twee pilaren die zich in de doorgang bevinden die de hoofdkamers met elkaar verbindt.
Het is echt geweldig sinds beide tempelcomplexen zijn astronomisch uitgelijnd en niet slechts één keer per dag, maar meerdere keren: in Hagar Qim bijvoorbeeld, gaan de zonnestralen bij zonsopgang door wat bekend staat als het orakel en projecteren het beeld van een schijf die ongeveer even groot is als wat het wordt gezien vanaf de maan en naarmate de minuten verstrijken, groeit de schijf en wordt een ellips. Een andere uitlijning vindt plaats bij zonsondergang.
De waarheid is dat deze astronomische vragen super zeldzaam zijn, want als we in die tijd in de orthodoxe archeologie geloven, die kennis…. Er zijn gegevens die niet kloppen. Andere onderzoekers suggereren andere, meer interessante ideeën: het hoogtepunt van de zon op de zonnewende is niet vast, maar varieert met de hoek, toenemend of afnemend, van de aardas ten opzichte van het vlak van zijn baan rond de zon. Deze veranderingen zijn technisch bekend als "de helling van de ellips" en hebben een bereik van 23 graden en 27 minuten.
Zo wordt een grote cyclus van meer dan 40 duizend jaar onthuld en als de uitlijningen oud genoeg zijn, zullen ze een zekere mate van fout bevatten die juist door deze veranderende scheefstand wordt veroorzaakt. Uit deze fout is het dan mogelijk om de te berekenen exacte datum van de bouw van de tempels.
Dus in het geval van de Mnajdra-tempels is hun uitlijning goed, maar niet erg perfect. Dus de berekening suggereert dat de perfecte uitlijning minstens twee keer moet hebben plaatsgevonden in de afgelopen 15 jaar: één keer in 3700 v.Chr. en één eerder, in 10.205 v.Chr. Ze zijn veel ouder dan wat er wordt gezegd.
Zeer zeldzaam ... Maar wat mysterie toevoegt, is dat buiten zijn relatie met de sterren de megalithische tempels van Malta onthullen een grote mate van wiskundige en technische verfijning. Wist u? Misschien niet, omdat dingen die te maken hebben met de sterren, wiskunde en in het algemeen volbrachte techniek buiten de orthodoxe archeologie vallen. Er is ook niets ter wereld dat op deze tempels lijkt, dus het bestaan ervan is raadselachtig.
Ten slotte mogen we het complex van niet vergeten Hal Saflieni-tempels, bekend als het hypogeum. Het heeft drie ondergrondse niveaus van 12 meter diep, een wenteltrap die naar beneden gaat en twee kamers die bekend staan als het Orakel en het Sancta Sanctorum. Er zijn ook de Tarxien-tempels, waarbinnen een kolossaal standbeeld met een oorspronkelijke hoogte van twee en een halve meter, gedoopt als de Moeder Godin.
De Tas-Silg-tempels en Skorba-tempels en de vreemde rails die uit de vloer zijn uitgehouwen gevonden in verschillende delen van Malta en opgaan in de zee. Ze zien eruit als wielsporen, maar dat zijn ze zeker niet. En wat zijn ze? Nou, nog een mysterie.
En natuurlijk, als je meer wilt weten over de vermoedens, mijmeringen, suggesties, aannames en meer die er zijn rond de megalithische tempels van Malta, dan zijn er natuurlijk veel interessante boeken en websites. Mijn eerste benadering van dit mysterie was van de hand van een klassieker: Erich von Däniken.