Obraz | Pixabay
Muzeum Prado to jedna z najważniejszych galerii sztuki na świecie i najsłynniejsza w Madrycie. Został otwarty w 1819 roku i posiada najbardziej kompletną kolekcję malarstwa hiszpańskiego na świecie. Opiera się głównie na obrazach od XVI do XIX wieku, wśród których wyróżniają się arcydzieła malarzy, takich jak Velázquez, El Greco, Rubens, El Bosco i Goya.
Historia Muzeum Prado
Dzięki impulsowi królowej Marii Isabel de Braganza, żony Fernanda VII, w listopadzie 1819 roku Muzeum Prado otworzyło swoje drzwi po raz pierwszy w budynku zaprojektowanym przez Juana de Villanueva jako Gabinet Historii Naturalnej. Z biegiem lat, prywatne darowizny i zakupy powiększyły kolekcję galerii sztuki.
Z okazji wybuchu wojny secesyjnej w 1936 roku dzieła sztuki zostały zabezpieczone przed ewentualnymi bombardowaniami workami z piaskiem na parterze muzeum, ale za radą Ligi Narodów zbiór udał się do Genewy, aby uniknąć ich zniszczenia, choć wkrótce po rozpoczęciu II wojny światowej musiał szybko wrócić do Madrytu.
Obraz | Pixabay
Kolekcja
Szkoły w Hiszpanii, Flandrii i Wenecji odgrywają wiodącą rolę w Prado, a za nimi plasują się bardziej ograniczone fundusze francuskie. Malarstwo niemieckie ma nieciągły repertuar, z czterema arcydziełami Dürera i portretami Mengsa. Repertuar malarstwa brytyjskiego i holenderskiego nie jest zbyt szeroki, ale zawiera kilka wybitnych dzieł.
Choć mniej znane, duże zainteresowanie budzą sale poświęcone rzeźbie i sztuce zdobniczej. Warto wspomnieć o rzymskiej rzeźbie, skarbie delfina (zastawa stołowa odziedziczona przez Felipe V) oraz dziełach Leoni na zlecenie Felipe II i Carlosa V.
Niektóre z obrazów, które ukształtowały historię sztuki, można znaleźć w Prado w Madrycie. Przeglądając ich pokoje możemy znaleźć:
- Las Meninas użytkownika Velázquez.
- 3 maja 1808 r. W Madrycie: egzekucje na górze Príncipe Pío de Goya.
- Rycerz z ręką na piersi - El Greco.
- Trzy Gracje Rubensa.
- Naga Maja Goya.
Obraz | Pixabay
Wystawy czasowe w Muzeum Prado
Wiele kolekcji malarstwa, rzeźby i sztuk dekoracyjnych znajduje się w starym budynku Villanueva. Za nim architekt Rafael Moneo zbudował wokół Claustro de los Jerónimos kilka pomieszczeń przeznaczonych na wystawy czasowe, warsztaty renowacyjne, audytorium, kawiarnię i biura. Kolejnym budynkiem wchodzącym w skład muzeum jest El Casón del Buen Retiro, przestrzeń, w której mieści się biblioteka i czytelnia dla naukowców.
Jak długo trzeba czekać, aby to zobaczyć?
Przynajmniej trzeba poświęcić jeden poranek na obejrzenie wszystkich pomieszczeń i obejrzenie najcenniejszych dzieł. Ze względu na bliskość może być dobrą wizytą po relaksie w El Retiro lub zakończeniem dnia kulturalnego kolejną wizytą w Reina Sofia lub Thyssen.