Er zijn mensen die ervan houden om buiten te zijn, te genieten van de zon en de natuur, en ik juich ze heel erg toe. Dit is ons huis en de beste manier om de nieuwe generaties onder haar hoede te onderwijzen, is het te kennen, te bewandelen, te observeren en te bewonderen. En de wandelen perfect is, daarom is ons thema vandaag Route van de Cares.
Wandelen vereist geen geweldige vaardigheden, het is niet vermoeiend als je dat niet wilt en het is perfect om de wereld om ons heen bij elke stap te waarderen. De ten noorden van Spanje het heeft prachtige landschappen, bergtoppen die opgaan in de lucht, en hier is de Ruta del Cares, een populair pad tussen canyons.
De Cares-route
Zoals we al zeiden, de Ruta del Cares het is een populair parcours, bekend in het noorden van Spanje, die steek de Picos de Europa over tussen León en Asturië. De zogenaamde Picos de Europa zijn bergen die deel uitmaken van het Cantabrische gebergte en die, hoewel ze niet erg uitgestrekt zijn, in overvloed voorkomen bij geografische ongelukken vanwege hun nabijheid tot de zee. Het is dan een kalksteenformatie die door León, Cantabrië en Asturië loopt, met hoogtes die soms hoger zijn dan 2500 meter!
Terugkerend naar de route, het is een kunstmatig pad waar mannen zich voor openden begin 20e eeuw het aanvoerkanaal van de waterkrachtcentrale Camarmeña-Poncebos in stand houden. Dit kanaal is tussen gebouwd 1916 en 1921 en het werd in het midden van de eeuw met grote moeite uitgebreid vanwege de karakteristieken van het terrein. Elke dag waren er explosies met dynamiet en dat eiste het leven van meerdere arbeiders.
Het uitgegraven pad loopt erdoorheen elf kilometer door de goddelijke keel der zorgen. De Cares is een korte bergrivier, een zijrivier van de Deva-rivier die op zijn beurt uitmondt in de Cantabrische Zee. Zijn keel is iets spectaculairs en hier passeert de Ruta del Cares, het oversteken van grotten en bruggen. Hoewel de rivier door een kloof loopt die veel langer is dan de weg, is dit deel dat te voet wordt gedaan wat we "de Cares-route" noemen en gaat het door een hoge plaats boven de rivierbedding zelf.
Zoals we hierboven al zeiden, hebben veel wandelroutes geen superkrachten nodig en dit is er een van. De moeilijkheidsgraad is matig, zodat iedereen het praktisch kan lopen. De Nationaal Park Picos de Europa Het wordt dus elk jaar bezocht door ongeveer twee miljoen mensen die de verscheidenheid en schoonheid van de passages in het gebied gaan waarderen.
Tussen de elf en twaalf kilometer is wat je moet lopen en dat kan tussendoor duren vier uur enkele reis en dubbel als het heen en weer gaat. Dat wil zeggen, u kunt het gemakkelijk in één dag doen. Comfortabele schoenen, eten, water, een hoed en veel verlangen om te wandelen is alles wat nodig is om de steden Caín, in León, en Poncebos, in Asturië, aan beide uiteinden te verenigen. Of vice versa.
Het is een route waarin honden, aangelijnd, zijn toegestaan. Fietsen niet zo want op bepaalde data zijn er veel mensen en bijvoorbeeld in tunnels kan het gevaarlijk en vervelend zijn. De route het is gratis en gratis maar er worden rondleidingen georganiseerd met gespecialiseerde gidsen waarvan u kunt profiteren.
De Ruta del Cares kan ook in de winter worden gedaan, want als je hier vanuit Poncebos binnenkomt valt er bijna nooit sneeuw vanwege de lage ligging. Als je via Caín binnenkomt, is het natuurlijk niet meer zo gemakkelijk, want als het sneeuwt, is het onmogelijk. Conclusie: Het verdient de voorkeur dat u in de winter niet gaat.
Rondleidingen vanuit Poncebos vertrekken meestal tussen 8 en 9 uur 's ochtends. Welke prachtige landschappen zie je hier in de buurt? Nou, je gaat door de kloof van het mooie, met zeer verticale kanalen en muren, de Panderrueda gezichtspunt, Posada de Valdeón en Cordiñanes, in de Valdeón-vallei, de Zet Corona op van waar u de Choco van de wolven (een oude palissade die werd gebouwd om op deze dieren te jagen), en aan het einde van de weg bereik je Kaïn al.
Vanaf Caín wordt de Ruta del Cares in de tegenovergestelde richting uitgevoerd. Je passeert de dam en het pad komt de kloof binnen via de watergeleidingstunnels. We passeren de Trascámara-brug, steken over naar de andere oever van de rivier en beginnen te klimmen, we komen in het meest gesloten gedeelte van het pad en juist daarom spectaculairder. De Bolín-brug, de reis gaat door De pantsers en de Párvulas, ga je door een paar oude gebouwen en bereik je 200 meter hoogte in De Collados.
Hier heeft men de mogelijkheid om een ander pad te nemen naar Camarmeña vanwaar je de Naranjo de Bulnes kunt zien. Misschien is het de moeite waard als je niet moe bent, want dit is het enige punt in de hele Garganta del Cares waar het zichtbaar is. Zo niet, dan passeer je de Puente de la Jaya en aan het einde bereik je de Poncebos-brug.
Enkele verduidelijkingen zijn de moeite waard: De Naranjo is een kalkhoudende piek die werd gevormd in het Paleozoïcum, de Gezichtspunt van de bron van gebed Het is een prachtig uitzichtpunt ontworpen door de architect Julián Delgado Úbeda; El Chorco de los Lobos is een steeds smaller wordende palissade die eindigt in een gracht en heeft wachtposten waar buren zich verstopten en wolven neerschoten die in het verleden een bedreiging vormden voor buren en vee.
Dat hebben we al gezegd het is een mooie route. Het kost een beetje om te beginnen, bij het verlaten van Poncebos en voor twee kilometer, dan wint het hoogte, maar het is niet zo veel en als de route eenmaal is overwonnen, is het ongetwijfeld aangenaam. Het is anderhalve meter breed omdat het zo was ontworpen dat een auto kon passeren. Ja inderdaad, er zijn geen beveiligingen aan de hellingzijde dus je moet voorzichtig zijn. Dat zul je zien er zijn veel tunnels, breng altijd water en een hoed mee, vooral in de zomer.
Dus als u de Ruta del Cares doet, moet u alleen nadenken over de datum, wat u gaat nemen en vanaf welk punt u ermee gaat reizen. En om van te genieten!