Van een tijd tot dit deel in Midden Er is een macht ontstaan wiens grote rijkdom afkomstig is van ons vloeibare goud, dat de wereld op dit moment doet draaien: olie. Ik spreek van Verenigde Arabische Emiraten.
Zoon zeven emiraten degenen die dit soevereine land vormen en vandaag zullen we ons een beetje herinneren zijn geschiedenis, van woestijn tot rijkdom, en toeristische mogelijkheden die ze ons vandaag aanbieden. Een reis naar het Arabische schiereiland, ooit een land van duinen en stammen, vandaag een land van wolkenkrabbers en geld.
Verenigde Arabische Emiraten
Er zijn zeven emiraten waaruit dit land bestaat: Dubai, Sarja, Umm al-Qaywayn, Fujairah, Ajman, Abu Dhabi en Ras al-Khaimah. Net als bij Afrika hebben de Europese mogendheden veel te maken met de geopolitieke vorming van de regio. Portugese ontdekkingsreizigers kwamen hier in de XNUMXe eeuw aan om routes naar Azië te zoeken en te openen. Later, in de XNUMXe en XNUMXe eeuw, waren het de Britten die de Perzische Golf tot een belangrijk knooppunt op hun handelsroutes maakten.
Aan de ene kant de Europeanen, die graag handel wilden drijven, aan de andere kant de Arabische clans die zich met verschillende fronten bezighielden, want behalve de Europeanen bevonden zich in het gebied het Ottomaanse Rijk en het Perzische Rijk en waarom niet, piraten. Dat weten we al de Britten Ze deden het redelijk goed in het domineren van de wereld, dus in de XNUMXe eeuw richtten ze een protectoraat op het huidige grondgebied van de emiraten.
Door verdragen te ondertekenen met lokale chefs, kan de Algemeen Maritiem Verdrag in 1820 waarin stond dat de Arabieren de leiding over de piraten zouden nemen. Dertig jaar later de Eeuwigdurende maritieme wapenstilstand waardoor Britse schepen over de kust konden zwerven. Toen gingen de Britten van de pols naar de elleboog en bereikten in 1892 de Exclusieve overeenkomst waarbij de Arabieren geen betrekkingen konden hebben met andere mogendheden en het Verenigd Koninkrijk hun in ruil daarvoor territoriale verdediging en handelspreferenties gaf.
We hebben het over Arabische clans die in die tijd nog niet eens hadden gehoord van de goudmijn waarop ze trokken. Dus ze graasden, visten en verzamelden parels. Het was pas na de Tweede Wereldoorlog dat de eerste olie- en gasvelden. De hausse was nog maar net begonnen. De oorlog eindigde en het Britse rijk werd opgeborgen, zodat de landen begonnen te onderhandelen over hun onafhankelijkheid.
Het VK trok zich in 1968 terug en de emiraten verzamelden zich om te zien hoe ze verder gingen. Dubai en Abu Dhabi ontmoetten elkaar en nodigden de protectoraten van Bahrein en Qatar uit. Latere meningsverschillen over welke Arabische familie de leiding zou hebben, zorgden ervoor dat ze uit elkaar gingen, maar in 1971 werd de Verenigde Arabische Emiraten geboren, een nieuwe federatie van zes leden. Ras al Khaima was op dat moment niet aanwezig omdat het een zekere territoriale rivaliteit had met het emiraat Sarja, maar het sloot zich een jaar later aan.
Het was de sjeik van Abu Dhabi, Zayed bin Sultan al Nahayan, die het voorzitterschap bekleedde van 1971 tot aan zijn dood in 2004. Hij en zijn initiatief hebben te danken aan de moderne vorm van de staat en het machtsevenwicht tussen de zeven koninklijke familieleden, die is niet makkelijk. Hand in hand met petrodollars gingen de Verenigde Arabische Emiraten een zeer snel moderniseringsproces in de jaren '90 en zo werden herders, piraten en parelvissers rijke en invloedrijke geopolitieke actoren.
Verenigde Arabische Emiraten vandaag
Net als bij de Europese Unie niet alle emiraten zijn hetzelfde. Er zijn economische verschillen omdat de olievelden niet eerlijk verdeeld zijn. Abu Dhabi concentreert zich bijvoorbeeld bijna 90% en Dubai 5%. Deze twee staten hebben ook hun eigen luchtvaartmaatschappijen, dus ze hebben belangrijke handelsroutes. De twee vertegenwoordigen 83% van het BBP, dus de vijf kleinste emiraten zijn van hen afhankelijk via federale belastingen.
Maar was het gemakkelijk om zeven emiraten onder één staat samen te brengen? Niet zo veel. Een grondwet werd ondertekend in 1971 en bleef bestaan tot 1996, hoewel dat oorspronkelijk niet de bedoeling was. Hier werd dat bepaald de hoofdstad is Abu Dhabi en bij uitbreiding is het zijn emir die de staat leidt. Later spreekt de grondwet over de eenwording van verschillende belangrijke systemen in een staat: de belasting, de fiscaliteit, het onderwijs, de gezondheidszorg ... Naast een gemeenschappelijk gerechtelijk systeem en de strijdkrachten.
Tegenwoordig hebben alleen Ras al Khaima en Dubai hun eigen rechtbanken en deze zijn opgericht staat strijdkrachten Ze behoren tot de machtigste in het gebied. Alles wordt gecontroleerd door de Federale Hoge Raad die vier keer per jaar bijeenkomt. Alle emirs reizen naar deze raad en ministers worden benoemd of degenen die worden bekrachtigd, standpunten worden verdeeld, wetten en begrotingen worden besproken. De president benoemt zijn eigen uitvoerende macht, maar houdt altijd rekening met alle emiraten.
Zijn er verkiezingen in de Verenigde Arabische Emiraten? Weinig De regering krijgt juridisch advies van de Federale Nationale Raad, die uit 40 leden bestaat, uit de zeven emiraten, die gedeeltelijk bij verkiezingen worden gekozen. Enkel en alleen iets meer dan 300 duizend mensen kunnen stemmen en ze worden geselecteerd door de Nationale Kiescommissie die rekening houdt met geslacht, leeftijd, opleiding en woonplaats.
Zo namen bijvoorbeeld bij de verkiezingen van 2006 voor het eerst slechts 6 duizend vrouwen en mannen deel. Nu is het aantal groter en in 2011 waren dat er 130 duizend en 300 duizend in 2019. En de vrouwen? Welnu, er stemmen maar heel weinig en bij de verkiezingen van vorig jaar waren er ongeveer 180 die in een bepaalde functie werden gekozen, hoewel slechts zeven daartoe in staat waren. Namelijk, er zijn zeven vrouwen in de Federale Nationale Raad.
De waarheid is dat sharia, Islamitische wet, is wat controleert en conditioneert het sociale en politieke leven van het land. Hoewel elk emiraat zijn mate van autonomie heeft, kan niets tegen de federale regering ingaan, die wordt gedomineerd door de islam. Er is godsdienstvrijheid, maar de enige die zich publiekelijk kan manifesteren is de islam.
Iedereen die een documentaire over de Verenigde Arabische Emiraten of een van de staten heeft gezien, weet dat er twee realiteiten zijn: die van de rijken en die van de armen. De laatste zijn meer dan wat dan ook buitenlandse werknemers die zich toeleggen op de bouwsector. Indiërs, Pakistani, mensen uit Bangladesh die de rijkdom van anderen op korte afstand zien. Dit is vooral het geval in Abu Dani, Sarja of Dubai, de belangrijkste stedelijke centra met het grootste aantal inwoners.
De emiratis ze vertegenwoordigen 11% van de lokale bevolking, een miljoen mensen. Geschat wordt dat 34% van hen jonger is dan 25 jaar en veel staatssteun geniet. Dan zijn er de anderen buitenlandse werknemers, met geschoolde banen, die goed geld verdienen. Vooral binnen de energiesector.
Tenslotte Wat is de relatie van de Emiraten met de rest van de wereld? Het moet gezegd worden dat dit het derde Arabische land is dat er is diplomatieke betrekkingen met Israëll, en het is niet klein. Hieruit heeft hij een ander standpunt over het Palestijnse conflict en verzet zich tegen Iran. Hij heeft zelfs een geschil met Iran over enkele eilanden die de VAE voor zichzelf claimt in de Straat van Omuz en beschuldigt het land ook van het bevorderen van interne oppositie door de sjiitische minderheid te agiteren.
Zoon Dubai en Abu Dhabi die de aanvoerder waren van het buitenlands beleid van de staat, een economische, financiële en politieke alliantie. Laten we niet vergeten dat het een historische bondgenoot van de Verenigde Staten, sinds zijn onafhankelijkheid, en dat hier Amerikaanse soldaten zijn ingezet. De problemen met Iran hebben de VAE ook dichter bij Saoedi-Arabië gebracht, een land dat in de voetsporen wil treden van het economische succes van zijn buur.
Verenigde Arabische Emiraten en toerisme
In de afgelopen jaren heeft het land de inkt op het toerisme geladen en geprobeerd hiervan te profiteren warm klimaat, zijn kunstmatige eilanden en de pracht van zijn stedens is voortgekomen uit de woestijn. Mensen gaan ongetwijfeld eerst naar Dubai, een plek waar de inkomsten uit toerisme al hoger lijken te zijn dan die van olie.
Hier kunnen toeristen een stukje van het leven in de woestijn beleven, met excursies in 4 × 4 jeeps, Arabische nachten tussen duinen en kamelenritteno, of ga winkelen of ga uitgaan in het hectische nachtleven.
Tegenwoordig zijn het de emiraten Ras al Khaima en Umm al Quwain die hun economie hand in hand met toerisme willen ontwikkelen. Ondertussen streeft Fujairah ernaar om van zijn haven een centrum voor maritieme handel te maken, Sarja is de hoofdstad van cultuur en onderwijs en Ajman een centrum voor scheepvaart en industrie.
Wat nog moet worden bezien, is of deze landen zullen overleven als de olie op is, zoals altijd.