Waarom is de Tititica-meer? Omdat het het hoogst bevaarbare meer ter wereld is en al duizenden jaren geworteld is in de lokale cultuur. Het is een van de meest populaire Peruaanse toeristische attracties in de wereld en als je op reis gaat, kun je er niet omheen.
Deze prachtige waterspiegel wordt gedeeld door Peru en Bolivia en een van de beroemdste ansichtkaarten is die van de inheemse boten die er eeuwenlang doorheen hebben geploegd. We nodigen je uit om het te weten, dus hier laten we je achter praktische informatie om het te doen
Lake Titicaca
Peru heeft een groter deel van het meer dan buurland Bolivia. Het meer heeft een gemiddelde diepte van iets meer dan 100 meter, hoewel het op zijn diepste punten bijna 300 meter bereikt. Werkelijk zijn twee watermassa's waartussen een zeestraat is, de Straat van Tiquina, van 780 meter, die wordt doorkruist per boot. De wateren hebben een gemiddelde temperatuur van 13ºC, dus ze zijn behoorlijk koel en veranderen sterk met de seizoenen van het jaar. Als je in de zomer gaat, kun je bijvoorbeeld getuige zijn van een woeste storm die het oppervlak schudt.
Het is een meer waarvan het water voor 90% verloren gaat door verdamping, dus er is echt heel weinig dat in rivieren terechtkomt. Het zijn ietwat zoute en zeer kristallijne wateren hoewel er de afgelopen jaren geen tekort is geweest aan door mensen besmette gebieden. Duidelijk het heeft een aantal stranden en veel eilanden, natuurlijk en kunstmatig. De kunstmatige eilanden zijn een oude klassieker van het meer en zijn gemaakt van riet.
Het is de eilanden van de uro's, een etnische groep die leeft van vissen en jagen en al eeuwenlang heeft opgebouwd drijvende eilanden met cattails. De oorspronkelijke eilanden zijn en zijn altijd aan de Peruaanse kant geweest, maar omdat ze de laatste jaren een toeristische hausse zijn, zijn ze ook aan de Boliviaanse kant gebouwd. Wandel in een "Caballito de totora"Zoals ze tegen de boten van de Uros zeggen, het is iets dat je kunt en moet doen.
Bezoek het Titicacameer
Het meer is te bereiken vanuit verschillende provincies, acht in totaal en allemaal gelegen in de Puno regio. Puno is dus een geweldige toeristenbestemming en een van de interessantste plekken in Zuid-Amerika.
De Spanjaarden stichtten de stad Puno in 1668, dus het is een geweldige plek om de resulterende smeltkroes van culturen te zien. Je kan met het vliegtuig naar Lima gaan met Puno, er is een luchthaven in Juliaca die slechts een half uur van Puno ligt, of met een openbare of privébus. Met de openbare bus duurt de reis ongeveer 18 uur zonder tussenstops en de privédienst, er is de Peru Hop, deze is op en neer en heeft haltes langs de hele route.
Slechts tien blokken van het centrale plein van Puno ligt het enorme meer en daar kun je de uro's zien die de rietboten vormen of een boot-rit. Je moet gewoon dichterbij komen om de deal te sluiten, dus het is heel eenvoudig. Een reis naar de drijvende eilanden duurt twee uur. Je kunt de tour ook bij het hotel of bij een agentschap huren, maar het kost je zeker wat meer.
Zeker, verzekering omvat vervoer naar de oever van het meer. Als je een ervaring wilt die iets verder gaat, kun je van de drijvende eilanden gaan en richting de Taquille Island, waar ongeveer tweeduizend mensen wonen die Quechua, de lokale taal, spreken. De complete tour wordt in de tijd verlengd want in Taquile kun je het plein met zijn markt bezoeken, inkopen doen en iets eten. Reken in totaal ongeveer zes uur af, inclusief de boottocht.
Een andere optie is overnachten op Amantani Island of doen kajakken. Deze wandelingen staan bekend onder de naam Titicajak en ze worden specifiek aangeboden in Llachón. Amantaní is een buurman van Taquile, maar wordt minder bezocht. Hier wonen ongeveer vierduizend mensen in agrarische gemeenschappen. Er zijn archeologische ruïnes achtergelaten door het mysterieuze Tiahuanaco-cultuur en een handvol uitstekende natuurlijke uitkijkpunten. Als archeologie en zijn mysteries jouw ding zijn, die hier in overvloed aanwezig zijn, kun je ook de Sillustani pre Inca-begraafplaats, aan de oevers van het Umayomeer, in de buurt van Puno.
De graven zijn gebouwd in de vorm van torens, zo worden ze genoemd chulipas, en behoren tot de Qulla-cultuur die in de XNUMXe eeuw door de Inca's werd veroverd. Hoewel deze structuren en andere van dezelfde cultuur overal in de altiplano te vinden zijn, zijn deze, die van sillustaniZe zijn het best bewaard gebleven. Er zijn zo'n 90 van deze chullpa's of huizen van de doden en je zult zien dat ze zijn gebouwd met vulkanische stenen gewonnen uit steengroeven in de buurt.
Integendeel, hou je van de natuur? Dan kun je het ontdekken in de Nationaal reservaat Titicacameer. Het heeft twee sectoren, één in de baai van Puno en beschermt het riet dat essentieel is voor lokale gemeenschappen en de andere bevindt zich in het Huancané-gebied, iets minder bezocht maar ook rijk aan soorten en zeer interessant. Hier zijn een paar 600 vogelsoorten, 14 inheemse vissen en 18 soorten amfibieën.
De waarheid is dat een plek die zo mooi is een langer bezoek verdient dan normaal, dus het is een goed idee om een paar dagen te blijven en jezelf de lokale cultuur en het gevoel te laten opsnuiven. U kunt aan land blijven of bijvoorbeeld in Taquille of Amantaní slapen. En als u iets rustigers zoekt, is er de Anapia eiland, een van de vijf eilanden die in het gedeelte van Lake Winaymarka liggen, het dichtst bij Bolivia. De lokale gemeenschap heeft een toeristisch programma dat accommodatie, maaltijden en activiteiten omvat.
Ben je geen toerist met een rugzak maar met een koffer en een complete badkamer? Dan kunt u een bezoek brengen aan de Suasi-eiland dat is het enige privé-eiland aan het Titicacameer. Hier is het Casa Andina, een ecologisch hotel dat een all-inclusive ervaring biedt in pure luxe: gastronomisch eten, sauna, kajakken, wandelen. Dit eiland ligt ten noorden van het meer, ongeveer vier uur van Puno naar Juliaca in de eigen boot van het meer. Deze boot stopt bij de drijvende eilanden Uros en Tauqille om te bezoeken.