China, is het land dat bekend staat als "Duizendjarige reus", hoewel de traditionele naam dat is zhongguo of "land van het centrum", aangezien het ideaal was dat het het meest centrale land op aarde was, vanuit geografisch, politiek, economisch en cultureel oogpunt.
Hoewel de grenzen door de eeuwen heen zijn gevarieerd, blijft de centrale kern intact, die waarop de geboorte van de Chinese beschaving zich ontwikkelde: het stroomgebied van de Huanghe-rivier, dat vanwege zijn sedimenten van loes de benaming kreeg van "Gele aarde" o "Geel land".
We zouden kunnen praten over ontelbare details van dit bijzondere land, maar in dit artikel wilden we ons concentreren op drie concepten (Chinese gebruiken):
- De rol die vrouwen door de jaren heen in deze beschaving hebben gespeeld.
- De typische jurken van het land en zijn symbolen.
- De traditionele sporten van het Chinese land.
De vrouw
Vele, vele jaren geleden, in de oudste historische tijden van China, regeerde het in die delen het matriarchaat: de kinderen namen de achternaam van de moeder aan en niet die van de vader. Het was normaal om de naam van de vader soms niet te kennen, het was een onbelangrijk detail. Aan al dit "voorrecht" kwam een einde tijdens de dynastie ZhouWaar de vrouw verloor haar dominante functiess. Sindsdien, en tot nu toe, was de missie van vrouwen in China het ouderlijk huis, en daarbinnen is het altijd van het allergrootste belang geweest.
In de loop der jaren waren vooral rijke vrouwen uit de hoogste sociale lagen in staat om buiten de muren van het huis verschillende alternatieve activiteiten te ontplooien:
- Tijdens de dynastie Arend: er waren vrouwen die konden paardrijden.
- Tijdens de dynastie lied en aan het begin van de dynastie YuanEr waren vrouwen die om zakelijke redenen alleen konden reizen, en er was zelfs een taoïstische non die pionierde in de katoenindustrie.
Echter, de beroemde praktijk van het verbinden van de voeten van vrouwen, die hun activiteit drastisch verminderde, omdat het hen voor een groot aantal functies uitschakelde. Hoewel de reden voor de oorsprong van deze praktijk onbekend is, wordt er gezegd dat het bedoeld was om Chinese vrouwen te onderscheiden van buitenlandse vrouwen, aangezien deze laatsten als inferieur werden beschouwd.
Het was te danken aan de opstand van de Taiping, dat het verbinden van de voeten verboden was, waardoor vrouwen meer vrijheid kregen.
Protestantse missionarissen, in de late XNUMXe eeuw, was voorstander van de introductie van meisjes in het lesgeven. Aan de andere kant heeft de Communistische Partij sinds het aan de macht komen van de Communistische Partij zich ingespannen om de gelijkheid tussen mannen en vrouwen te bevorderen, maar zonder enige traditionele gezinsstructuren op te geven. Het is om deze reden waarom sommige gezinnen zelfs vandaag de dag meisjes achterlaten in weeshuizen waar ze slecht leven en in sommige gevallen worden ze onderworpen aan onmenselijke praktijken.
De jurk, je sociale positie
De Chinezen hebben het sinds de oudheid altijd een speciale symboliek aan hun kleding Bijvoorbeeld: de krijgers van de vechtende koninkrijken droegen twee vogelveren in hun hoofdtooien. Dit symboliseerde de moed en kracht van de krijger.
Een van de meest opvallende eigenaardigheden van traditionele Chinese kleding is dat het niet alleen een uiterlijk teken van elegantie is, maar ook een zekere symbolische waarde heeft. Alle onderdelen van deze jurk dragen de vitale kracht over die eraan inherent is.
hoofd- soorten chinese traditiejurken zijn:
- El taart-fu, bestaande uit twee stukken, een tuniek tot aan de knieën en een rok tot aan de enkels.
- El ch'ang-p'ao of lang pak, gebruikt bij zowel mannen als vrouwen.
- En ten slotte, de shen ik, wat een mix is van de vorige twee.
In deze jurken donkere kleuren overheersen over lichte, en werden gemaakt door prachtig bewerkt borduurwerk met zeer heldere kleuren. De lichte kleuren waren voor dagelijks gebruik, om te werken, enz. De Chinezen associeer sommige kleuren met de seizoenen van het jaar: groen staat voor de lente; rood, zomer; het wit, de herfst en het zwart, de winter.
traditionele sporten
De meest traditionele Chinese oefening is de 'wushu', bij ons bekend als 'Kung fu'. Deze zelfverdedigingsoefening en lichaamstraining Het wordt al duizenden jaren door het Chinese volk beoefend, en vandaag de dag is de praktijk ervan geïntensiveerd.
Deze sport bestaat uit het uitvoeren van aanvallen en verdedigingsbewegingen met kracht en behendigheid. Er zijn twee categorieën:
- Geen wapens.
- Met wapens.
Deze sport van oude traditie en geschiedenis is uitgevonden en ontwikkeld door de Chinezen, zowel als therapie, voor gevechten en voor productief werk. Binnenkant van de 'wushu' Er zijn verschillende divisies en typen en de wapens die in sommige ervan worden gebruikt, zijn dat ook de sabel, de speer, het zwaard, de stok of de zweep, oa.
Dankzij de schoonheid van bewegingen van deze sport, de 'wushu' kwam ook naar het podium en naar het Chinese theater, waar acrobatiek de meest voorkomende vaardigheid is.
Alle Chinese nationaliteiten hebben altijd van melee-sporten gehouden, omdat vechten de belangrijkste vaardigheid was die ze ontwikkelden.
Als je het gele land binnenkort gaat bezoeken of als je het als toekomstige bestemming hebt, ken je nu enkele van de vele eigenaardigheden die het heeft. Als u geïnteresseerd bent in dit soort artikelen waarin we de oorsprong van de verschillende huidige culturen presenteren, laat het ons dan weten in het opmerkingengedeelte. Bedankt!