Onder de steden Nazca en Palpa in Peru bevindt zich een van de meest populaire archeologische mysteries aller tijden. In deze woestijn, een van de droogste ter wereld, is er een reeks gigantische geogliefen alleen zichtbaar vanaf een bepaalde hoogte, die dierlijke, menselijke en geometrische figuren vormen. Ze zijn gemaakt door de Nazca-cultuur tussen 200 voor Christus en 600 na Christus en sinds archeologen ze in de jaren dertig begonnen te bestuderen, zijn er tientallen theorieën over hun oorsprong en betekenis naar voren gekomen.
De verschillende hypothesen over Nazca
Aanvankelijk dachten archeologen dat de Nazca-lijnen slechts eenvoudige paden waren, maar na verloop van tijd kregen andere theorieën aan kracht die beweerden dat "Gebedshuizen" gecreëerd om de god van de hoogten te behagen.
Tegenwoordig weten we dat de Nazca-mensen de geogliefen hebben gemaakt door de stenen van het oppervlak te verwijderen, zodat de witte zandsteen eronder te zien was. Bovendien weten we dat dankzij verschillende onderzoekers van Yamagata University in Japan er zijn vier verschillende soorten vormen die meestal gegroepeerd zijn in verschillende routes met dezelfde bestemming: de pre-Inca-stad Cahuachi. Tegenwoordig staat er nog maar één piramide, maar tijdens zijn hoogtijdagen was het een eersteklas pelgrimsoord en hoofdstad van de Nazca-cultuur.
Volgens Japanse archeologen, de Nazca-figuren werden gebouwd door ten minste twee culturen verschillend met verschillende technieken en symboliek, wat te zien is in de geogliefen die het pad volgen van hun gebied van herkomst naar de stad Cahuachi.
Dat ontdekten ze ook de tekeningen veranderden met name in de regio die het dichtst bij de Nazca-vallei ligt en de route die van daaruit naar Cahuachi gaat. Op dat gebied is er een andere stijl van afbeeldingen, vooral gekenmerkt door het tonen van bovennatuurlijke wezens en hoofden alsof het trofeeën zijn. Een derde groep geogliefen die waarschijnlijk door beide groepen is gevormd, bevindt zich op het Nazca-plateau, de ruimte die halverwege tussen beide culturen ligt.
Volgens Japanse archeologen het gebruik van de Nazca-figuren veranderde in de loop van de tijd. Aanvankelijk werden ze gemaakt om puur rituele redenen, maar later werden ze langs de weg geplaatst die naar Cahuachi leidde. In tegenstelling tot wat sommigen denken, werden deze figuren blijkbaar niet gebruikt om het pelgrimspad te markeren, aangezien het al goed gemarkeerd zou moeten zijn, maar om de uitzichten te animeren en het ook een rituele betekenis te geven.
Veel meer mensen hebben echter geprobeerd een antwoord te geven op de betekenis van de Nazca-regels en er zijn verschillende theorieën over de oorsprong ervan. De wiskundige María Reiche beïnvloedde Paul Kosok door de hypothese te wagen dat deze tekeningen een astronomische betekenis hadden. Archeologen Reindel en Isla hebben meer dan 650 sites opgegraven en zijn erin geslaagd de geschiedenis te achterhalen van de cultuur die deze tekeningen heeft voortgebracht. De watervoorziening was erg belangrijk in de regio omdat het een woestijn is. De tekeningen vormden een ritueel landschap waarvan het doel moet zijn geweest om de aanroeping van de watergoden te bevorderen. Archeologen hebben snaren en palen ontdekt waarmee deze mensen de tekeningen hebben getraceerd.
In 1968 publiceerde de Zwitserse schrijver Erich von Däniken zijn boek 'Memories of the Future', waarin hij beweerde dat de mens in de oudheid contact had opgenomen met buitenaardse wezens. Het was toen dat de Nazca-lijnen werden in verband gebracht met dit soort paranormale verschijnselen door te stellen dat ze dienden als landingsbanen voor de buitenaardse schepen.
Wat stellen de Nazca-lijnen voor?
De Nazca-tekeningen zijn van verschillende typen: er zijn geometrische en figuratieve. Binnen de groep figuratieven vinden we de tekeningen van dieren: vogels tussen 259 en 275 meter lang (kolibries, condors, reigers, papegaaien ...) apen, spinnen, een hond, een leguaan, een hagedis en een slang.
Bijna alle tekeningen werden gemaakt op een plat oppervlak en er zijn er maar een paar op de hellingen van de heuvels. Bijna alle figuren die erin zijn geplaatst, vertegenwoordigen menselijke figuren. Sommige worden bekroond door drie of vier verticale lijnen die misschien de veren van een ceremoniële hoofdtooi voorstellen (sommige Peruaanse mummies droegen hoofdtooien van goud en veren).
De recente controverse tussen Greenpeace en Nazca
De Nazca-lijnen zijn een nationale schat voor Peru. Ze zijn zwaar beschermd, maar in 2014 veroorzaakte een actie van Greenpeace onherstelbare schade in het gebied. Het doel was om een bericht in gigantische letters te plaatsen die alleen vanuit de lucht zichtbaar waren om te zeggen: “Het is tijd om iets te veranderen! De toekomst is hernieuwbaar. Groene Vrede. "
Elke voetstap in het gebied, als gevolg van het materiaal en de meteorologische omstandigheden, wordt gekenmerkt door duizenden jaren en het meest ernstige is dat ze tijdens het proces een van de meest zichtbare en belangrijke lijnen van het gebied hebben vernietigd. Greenpeace probeerde zich te verontschuldigen voor de morele schade die werd aangericht aangezien Nazca een heilige plaats is voor Peruanen. De werkelijke schade die is toegebracht aan een gebied dat in 1994 is uitgeroepen tot werelderfgoed het is al onherstelbaar.