Hou je van treinen? Er zijn fans over de hele wereld en aangezien de koning van transport ooit de trein was, is de waarheid dat veel landen spoorroutes hebben, behouden of hebben ontwikkeld die een echte rit zijn. Bijvoorbeeld hem Larrún trein.
Is een Franse trein Maar het ligt heel dicht bij de grens met Spanje, dus als je in Navarra bent, kun je het misschien oversteken en het leren kennen. Zo niet, dan heeft u hier informatie over tandrad trein.
Larrún en zijn trein
In de Westelijke Pyreneeën er is er een top genaamd Larrún, "goede eenden" in het Baskisch en La Rhune in het Frans. Hebben 905 meter hoog boven zeeniveau en zoals ik hierboven al zei is het op de grens tussen Frankrijk en Spanje, op Baskisch grondgebied.
Aan de Franse kant is La Rhune sinds het begin van de XNUMXe eeuw een geweldige toeristenbestemming en het gebied is al duizenden jaren bevolkt, zoals blijkt uit de grafheuvels en hunebedden. Ze zeggen dat keizerin Eugenia, de vrouw van Napoleon III, ook de populariteit van de plaats hielp dankzij haar reizen en excursies naar de bergen.
De waarheid is dat het treintje dat we nu zien het enige treintje in zijn soort is dat nog in dit deel van Frankrijk is, maar daarvoor waren er meer kilometers sporen en andere treinen die verschillende delen van het land met elkaar verbonden. De Larrún-trein is een tandradbaan, dat wil zeggen, naast de twee rails die gebruikelijk zijn in een spoorlijn, heeft hij nog een rail, een tandrail die zich tussen de andere twee rails bevindt en dat is degene die beweging en sleept het konvooi wagens.
De Larrún-trein het heeft zeer pittoreske houten wagens dus het is ook een verzameltrein die je sinds 1924 naar de top van de top heeft gebracht.
Een ritje met de Larrún-trein
Keizerin Eugenia bereikt de top van Larrún in 1859 en vandaag is er een monoliet die zich die dag herinnert. Aan het begin van de 1912e eeuw begonnen mensen te praten over de noodzaak om een trein te bouwen, en in 1919 waren de werken al begonnen, maar werden ze opgeschort met het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog. In XNUMX, na de oorlog, begonnen de werken weer met kracht.
In april 1924 werd de eerste sectie ingehuldigd en in juni werd de top bereikt. Tegen 1930 werd de berg meer bebost en in tijden van de Tweede Wereldoorlog werd een radar geïnstalleerd en bewaakten soldaten de grens. Tientallen jaren later Aan het einde van de XNUMXe eeuw is het al duidelijk dat Larrún en zijn trein een toeristische trekpleister zijn in de omgeving.
Om de trein te gebruiken, moet u eerst naar de stad Sara gaan, 10 kilometer van San Juan de Luz. Het is een prachtig stadje, gelegen op slechts 15 kilometer van de kust, authentiek Baskisch, met lage, witte huizen uit de XNUMXe eeuw met de Pyreneeën als achtergrond. Een schoonheid.
De top van Larrún is te bereiken met de trein of te voet en je kunt beide vervoermiddelen combineren in de excursie. Dat wil zeggen, je loopt op en neer met de trein of je gaat met de trein omhoog en loopt naar beneden. Hoe dan ook, als u ervoor kiest om te voet naar boven te gaan, kunt u treinkaartjes kopen. Natuurlijk wacht je een wandeling van tweeënhalf tot drie uur en de afdaling iets minder. Het is een wandeling zonder schaduw en met glad terrein als het regent. In gedachte houden.
Over mobiliteit gesproken het is waar dat het een oude trein in een bergachtig gebied is dus voor mensen met een motorische handicap kan het wat oncomfortabel zijn Het personeel is echter erg behulpzaam, zodat u langs kunt komen en een vraag kunt stellen. Bij het parkeren voor mensen met een handicap zijn er zes plaatsen, maar er wordt nagedacht over meer. Het treintarief is ook goedkoper, maar niet voor begeleiders, tenzij je de kaart hebt waarop staat dat de gehandicapte persoon niet alleen kan zijn.
Om in de trein te komen zijn er twee treden van elk een voet. Als de persoon een rolstoel gebruikt, is het noodzakelijk deze op te vouwen en tijdens de rit op de autobanken te gaan zitten. Bij het vertrekstation is een badkamer die breed genoeg is om gebruikt te kunnen worden en bovenaan zijn de badkamers smaller en minder comfortabel. De toegang tot het Udako-restaurant, een van de drie daarboven, heeft een hellingbaan maar als je naar de oriëntatietafel wilt, is het çi of ja via een trap en er zijn 60 treden.
Wat zijn de schema's van de tandradbaan? Dat moet voorlopig gezegd worden tot 17 maart 2019 is de trein gesloten, maar als een functie het eenmaal doet om de 40 minuten. De buiten het seizoen het is tussen 17/3 en 7/7 en 1/9 tot 3/11. Het begint om 9 uur te stijgen en de eerste afdaling is om 30:10 uur. Het gaat voor de laatste keer om 40 uur omhoog en gaat voor de laatste keer om 4 uur naar beneden.
La hoogseizoen het is tussen 8-7 en 31-8 en dan begint het iets eerder te werken. Sommige schema's worden zelfs toegevoegd als er veel mensen zijn. De reis duurt 35 minuten maar de volledige excursie duurt ongeveer twee uur. U kunt uw eigen eten meenemen of boven eten, in een van de restaurantbars bij het vertrekstation of bovenaan. Beneden zijn er drie, Le Pullman, Les 3 fontaines en Borda, een winkel met regionale producten.
Op de top van Larrún zijn er nog drie sites: Larrungo Kailoa, Larrungain en Udako etxea. Hoe en waar worden tickets gekocht? Nou, je kunt ze kopen vooraf online tot de dag van de tour en je hoeft ze alleen maar te presenteren, zonder in de rij te hoeven staan bij het loket. Jij kan ook telefonisch boeken en de tickets worden per e-mail verzonden of vanaf de volgende dag aan de kassa afgehaald; en tot slot kan je kopen aan dezelfde kassa.
Een volwassene betaalt 19 euro, een kind van vier tot twaalf jaar betaalt 12 euro en er is een gezinstarief (twee volwassenen en twee kinderen) van 57 euro. Deze waarden zijn voor retourvluchten. Als het enkele reis is, gaat het terug naar respectievelijk 16, 9 en 4 euro. Onthoud dat als je naar boven loopt, de kaartjes om uit de trein te stappen alleen bovenaan te koop zijn. De jaarkaart kost 52 en 32 euro. U kunt contant of met een creditcard betalen.
Wat dacht je van een ritje met de Larrún-trein?