Klooster van de koninklijke blootsvoets

Een paar minuten van Puerta del Sol ligt het klooster van de koninklijke blootsvoets, een gebouw waarvan de buitenkant je door zijn sobere decoratie volledig onopgemerkt laat gaan. Het interieur verbergt echter een enorme schoonheid. Muurschilderingen, afbeeldingen, kerststallen, reliekschrijnen en wandtapijten, naast vele andere kunstwerken, vertellen ons de interessante geschiedenis van deze plek die onopgemerkt blijft door veel toeristen in Madrid.

Oorsprong van het klooster

Alonso Gutiérrez, de accountant van keizer Carlos V, kocht het land waar het klooster zich bevindt om er een paleis van te maken. Juana de Austria werd hier geboren, de dochter van de keizer omdat haar vader geen stabiel hof had. Jaren later besloot de infanta om een ​​religieuze gemeenschap op te richten en dacht dat dit de ideale plek was, dus koos ze ervoor om het te kopen van de erfgenamen van Alonso Gutiérrez. Op deze manier kwamen op 15 augustus 1559 de eerste nonnen aan in het klooster van de Descalzas Reales.

Diezelfde dag vond de grootse inhuldiging van het klooster plaats waaraan de koninklijke familie deelnam ondanks het feit dat de kerk nog steeds niet gebouwd was. Het was nodig om tot 1564 te wachten om de kerk te voltooien en op de dag van de conceptie werd het Heilig Sacrament op het hoofdaltaar geplaatst. Juan Bautista de Toledo wordt gecrediteerd voor de gevelconstructie in klassieke stijl, terwijl de rest van de kerk wordt verondersteld het werk te zijn geweest van de Italiaanse ingenieur Francesco Paciotto.

In de loop der jaren kwamen hier koninklijke en aristocratische vrouwen binnen. Dit klooster was historisch verbonden met de vrouwen van het Huis van Oostenrijk, dus het kan worden beschouwd als een vrouwelijk equivalent van het klooster van San Lorenzo de El Escorial. De meesten van hen hebben belangrijke donaties gedaan, zodat het klooster een zeer belangrijk fonds aan kunstwerken had. Enkele van de meest prominente zijn ondertekend door onder anderen Pedro de Mena, Rubens, Tiziano, Gaspar Becerra, Sofonisba Anguissola, Sánchez Coello, Brueghel, Luini of Antonio Moro.

Tijdens de Spaanse burgeroorlog werd het klooster van zijn gemeenschap beroofd. Echter, zoals gebeurde met het Prado Museum, werden hun kunstwerken op een veilige plek bewaard. Sommige pompen hebben het gewelf van de trap en het koor beschadigd. Later werd een restauratie uitgevoerd en keerden de nonnen terug.

Dit is het gebouw

Uiterlijk was de ruimte die oorspronkelijk het klooster van de koninklijke blootsvoets bedekte enorm en daarin bevond zich een grote boomgaard, de kerk en de monastieke afhankelijkheden. Pas in de XNUMXe eeuw namen ze afscheid van het complex en verkochten ze een deel van het land.

Wat betreft het interieur, het huidige uiterlijk reageert op de daaropvolgende verbouwing van Diego de Villanueva in het midden van de XNUMXe eeuw, hoewel het bij opeenvolgende gelegenheden werd uitgebreid. De muurschilderingen zijn uit de XNUMXe eeuw, Madrid Barok en daarin zijn koning Felipe IV en Mariana van Oostenrijk vertegenwoordigd met de Infanta Margarita en Felipe Próspero.

Jeanne van Oostenrijk installeerde haar kamers naast het altaar, de koninklijke kamer. Dat gebied werd later het Paleis van de afwezigheid van de koningen genoemd. De Hal der Koningen is een tussenruimte om bezoekers te ontvangen tussen het kloostergebied en het gebied dat bestemd is voor royalty's. Vanuit deze kamer heeft u toegang tot het reliekschrijn (gesloten voor bezoekers van buitenaf) waar veel relikwieën zijn ondergebracht.

De Spaanse Infanta werd hier volgens haar testament begraven, in een graf in de pastorie, in een kapel naast de brief die wordt toegeschreven aan Juan Bautista Crescenzi. Vanaf hier woonde ze de dagelijkse mis bij. Het graf is versierd met een witmarmeren beeld in een gebedsvolle positie van Jacobo da Trezzo, een beeldhouwer van het hof van koning Filips II.

Het klooster van de blote voeten vandaag

Momenteel zijn er ongeveer twintig kloosterzusters die in het klooster wonen. Tijdens de bezoeken blijven ze in gebieden waar ze niet gezien kunnen worden en buiten die uren voeren ze hun taken uit, evenals gebed en meditatie. Het koor is waar ze samenkomen om te bidden en te zingen. Sporen van de eerste cellen van de nonnen zijn nog steeds te vinden op de bovenverdieping van het klooster. Nu zijn er prachtige wandtapijten gemaakt in Brussel en ontworpen door Rubens, de hofschilder in Brussel waar Isabel Clara Eugenia woonde, die de wandtapijten aan het klooster aanbood.

Openingstijden en prijzen

Openingstijden

• Van dinsdag tot en met zaterdag. Ochtend: 10:00 - 14:00 uur Middag: 16:00 - 18:30 uur
• Zondagen en feestdagen. 10:00 - 15:00 uur
• Maandag gesloten

Prijzen

• Enkel tarief: 6 euro.