Bij het plannen van een bezoek aan een stad kan men twee lijsten maken: de lijst met de meest populaire toeristische attracties en de lijst met Toeristische attracties vreemdeling Mijn ideale reis is om beide lijsten te mixen, op deze manier wordt het bezoek persoonlijker en zie je niet wat de rest is.
Tokio, hoofdstad van Japan, is een geweldige stad. Sommigen omschrijven het eerder als een grote stad dan als een stad: er zijn open plekken en naamloze steegjes waar men, een buitenlander, kan verdwalen. Het lijkt alsof de stad ons uit haar meest geheime ruimtes, uit haar privacy verdrijft, maar we zullen niet opgeven. Hier is een lijst van de grootste en meest populaire standbeelden in Tokio, oud en modern, die soms en ondanks hun grootte niet gemakkelijk te vinden zijn in de straten van de Japanse hoofdstad.
Maman-san
Dit is de naam van het erg griezelige en enorme spinvormige sculptuur dat de omgeving van het Mori Art Museum siert. Het is gebeeldhouwd door Louise Bourgeois in 1999 en wordt uitgevoerd in staal, brons en marmer. Het is een van de grootste sculpturen ter wereldHet is iets meer dan negen meter lang en ziet eruit als iets uit een sciencefictionfilm.
Louise Joséphine Bourgeois was een Frans-Amerikaanse sculptuur die in 2010 op 99-jarige leeftijd stierf. Ze stond bekend als de Spinnenvrouw voor deze sculpturen die zijn kunst in de jaren '90 begonnen te bevolken. De spin, getiteld Maman (maman is moeder, in het frans), verscheen voor het eerst in Londen, in het Tate Modern, en later werden er enkele replica's gemaakt. Een van hen is degene die we in Tokio zien.
De sculptuur heeft 26 marmeren eieren binnen de bronzen thorax en vertegenwoordigt de kracht van de moeder van de kunstenaar, die stoffen en wandtapijten repareerde in Parijs, die als een spin draaide en stierf toen ze 21 jaar oud was. De Maman van Tokio is intimiderend en gaat hand in hand met Tokio omdat in deze stad, van Gozdilla en zijn monsters, helse wezens erg goed zijn.
Gundam
Als je het leuk vindt Japanse strip en animatie (manga en anime, in het Japans), en als je naar Tokio gaat, kun je de gigantische Gundam niet missen. Gundam het is een sciencefictionwerk, van oorlog, die de confrontatie tussen verschillende kanten vertelt die in hun gevechten worden gebruikt gigantische robots Als er iets is waar de Japanners dol op zijn, dan zijn het wel deze robots en is Gundam een heel klassieke serie. De robots heten Mobile Suits en de eerste serie dateert uit de late jaren 70 maar er zijn meerdere sequels.
Hooi een gigantische Gundam op het kunstmatige eiland Odaiba, in de Baai van Tokio. Tegenwoordig is het eiland een populaire winkel- en uitgaansbestemming, maar in het verleden waren er forten en andere verdedigingswerken om te beschermen tegen buitenlandse invasies en Amerikaanse schepen die de opening van Japan voor internationale handel wilden forceren (XNUMXe eeuw). Veel later verenigden de Japanners de kleine eilanden tot grotere eilanden en werd het land gedempt, waardoor het gebied in een futuristisch stedelijk landschap veranderde.
Het standbeeld van Mobile Suit Gundam is meer dan 20 meter hoog, een gebouw, en is gemaakt met een 1: 1 schaal Het staat voor het winkelcentrum Diver City Tokyo en is het hart van een attractie genaamd Gundam Front Tokyo die opereert op de zesde verdieping van het winkelcentrum en een 360º-theater omvat, een tentoonstelling van andere Gundams-modellen en tekeningen, schetsen en andere dingen van de serie.
De Kamakura Boeddha
Dit is ook een heel groot beeld, een van de grootste bronzen beelden ter wereld Kamakura is een van de must-sees van Tokio. Het ligt ten zuiden van de stad, iets meer dan een uur met de hogesnelheidstrein. Er zijn veel tempels met culturele schatten, maar zonder twijfel is het gigantische Boeddhabeeld prachtig. Het is gemaakt van brons en was oorspronkelijk bedekt met bladgoud., hoewel er van dat gouden bad niets meer over is en het alleen rond de oren te zien is.
De Kamakura Boeddha dateert uit het jaar 1252 en heeft weinig meer dan 13 meter hoog Het is hol van binnen en aan het einde van de XNUMXe eeuw, terwijl Europeanen Amerika herontdekten, spoelde een tsunami de tempel weg die het beeld omringde en bedekte en de beslissing was om het niet opnieuw te bouwen en het beeld in de open lucht te laten staan. Dat is hoe het sindsdien is geweest.
Hachiko, de trouwe hond
Er zijn twee films over deze lieve hond, een Japanner en een Amerikaan met Richard Gere in de hoofdrol. Beiden zijn spannend. Hachiko het was een echte hond maar vandaag is er alleen geschiedenis en het standbeeld dat het is op Shibuya Station. Vertel het verhaal dat Hachiko wachtte negen jaar trouw op zijn eigenaar. Hidesaburo Ueno was een professor die aan de Universiteit van Tokio werkte en zijn Akita-hond wachtte hem op bij de uitgang van de trein.
Op een dag stierf de professor terwijl hij aan het werk was, in 1925, en hij keerde nooit meer terug. Hachiko bleef op hem wachten, dag na dag, jaar na jaar, in totaal negen jaar, tot hij in 1935 stierf in een straat, op weg naar het station. De loyaliteit van de hond wekte sympathie en werd een japan pictogram Het eerste Hachiko-beeld werd opgericht in 1934, ja, vóór de dood van de hond, maar het moet tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn gegoten toen metalen nodig waren voor de oorlogsindustrie.
Toen de oorlog voorbij was, vertrouwden de autoriteiten van Tokio de zoon van de oorspronkelijke beeldhouwer de bouw van een ander beeldhouwwerk toe, en het is dit beeld dat staat sinds 1948 op het station, precies bij de Hachiko Exit. Vandaag is een super populaire ontmoetingsplaats Onder de Tokyoites en er is geen tekort aan toeristen die foto's komen maken. Bovendien is er elke 8 april een kleine ceremonie ter nagedachtenis aan de trouwe hond. En als we erover nadenken, overschreed zijn roem de grenzen en verblindde hij de Hollywood-industrie.