De typische kostuums van elk land of elke regio binnen een land vertellen ons over het grondgebied, de gebruiken en de tradities. En wanneer men over Latijns-Amerika spreekt, krijgen deze kostuums onmiddellijk felle kleuren en veel vreugde.
Een goed voorbeeld is de typisch Nicaraguaans kostuum, een land met veel traditie, een tropisch klimaat en een zeer pittoreske traditionele kledingstijl.
Nicaragua
De Republiek Nicaragua is een Midden-Amerikaans land met als hoofdstad Managua. Het ligt op het noordelijk halfrond, tussen de evenaar en de Kreeftskeerkring, en heeft een oppervlakte van ongeveer 130.370 vierkante kilometer. Zo is het het is het grootste land in Midden-Amerika.
Dit gebied werd al bewoond door talrijke precolumbiaanse volkeren vóór de Spaanse verovering in de XNUMXe eeuw. Na een politieke drukte won het land zijn onafhankelijkheid in 1838. Het is een prachtig tropisch land, met vulkanische activiteit en prachtige meren.
Het typische Nicaraguaanse kostuum
Zoals gewoonlijk gebeurt, Er is geen enkel kostuum, maar er zijn er verschillende en ze zijn allemaal geboren uit de hand van festiviteiten en vieringen uit andere tijden, evenementen waar mensen zeer gekleed naar toe kwamen. Terwijl sommige van deze dansen nog steeds plaatsvinden, zijn andere verloren gegaan in de nevelen van de tijd. Degenen die het hebben overleefd, maken deel uit van de nationale folklore en veel van de typische kostuums die we zullen zien, zijn eraan onderworpen.
Om te beginnen zullen we het hebben over de dans die bekend staat als De Inditas. Het is de typische dans van de traditionele Masaya-festivals en ze hebben te maken met de bedrijvigheid van plattelandsvrouwen. De dans wordt gespeeld door een of meerdere dansers, zowel amateurs als professionals, op het geluid van het lied dat bekend staat als «de dans van de inditas ". Deze dansers dragen een geheel wit pak, met een karmozijnrode sjaal, een fustán, haar haar gevlochten en versierd met bloemen en een mand in haar hand.
Een andere populaire dans is de Zopilote dans, een inwoner van de Zuid-Pacifische kust, Diriomo, Diriá en Masaya. Met het nummer "De buizerd stierf", uitgevoerd door een filharmonische groep, komen de dansers het podium op en bewegen ze zich met gemak. Mannen en vrouwen die in hun bewegingen de dood en begrafenis vertegenwoordigen van deze half-schurk, gekarakteriseerd in deze aasetervogel.
Het traditionele kostuum van de buizerd is dan zwart met een vogelmasker, terwijl vrouwen de dragen traditionele oranje volkskleding, met bloemen in het haar en een zwarte sjaal.
Ook uit het Pacifische gebied, Masaya, is de vlecht kostuum, heel mooi, en dat wordt gedragen door elke vrouw die marimba danst. Het is niet zo dat een bepaald liedje moet klinken, zolang het maar een marimba is kun je deze jurk dragen. En hoe is het? Het gaat over een kleding afgeleid van de typische werkkleding van inheemse of mestizo-vrouwen: het is wit en heeft versieringen in kleurrijke vlechten, er wordt een rode of zwarte sjaal gedragen en de vrouwen dragen vlechten en bloemen op het hoofd en mooie oorbellen aan de oren.
Er is ook een kostuum dat bekend staat als "Kostuum van rassenvermenging", een inwoner van de Pacifische zone van Nicaragua. Er is er één voor de man en één voor de vrouw en dat zijn ze van typisch Spaanse invloedentot. De man draagt een uitpuilende broek, onder witte sokken, sportschoenen in de pes, een wit overhemd met een donkerkleurige cape versierd met pailletten, en een hoed met een vooraan omgevouwen rand met een rode bloem en diverse kleurrijke stroken.
De vrouw van haar kant heeft een smal rokje met lovertjes, de "Luxe Indiase outfit", met een waaier van veren in de hand en een hoed vol veren. Met zulke jurken is deze dans sensueel, galant, verkering van de man naar de vrouw, altijd op de melodie van dezelfde marimba: bittere mate.
Op de laatste vrijdag van oktober vinden in Masaya de festiviteiten van de patroonheiligen van San Jerónimo plaats. Dan zijn er veel groepen volksdansen aanwezig en dansen ze Los Aguizotes, een dansje met veel dansers verkleedden zich als personages uit mythologieën en legendes uit de Nicaraguaanse folklore.
Deze kostuums zijn eenvoudig, gemaakt van stof, van karton, met een grote diversiteit aan materialen. Dan schenken ze het leven aan de huilende vrouw, de heks, de blinde, de onthoofde vader, de dood, de oude vrouw van de berg, enzovoort.
In het noorden van het land verschijnt de noordelijk boerenkostuum die schittert in een dans die ook heel galant is. In deze dans verleidt de man de werkende vrouw met zeer levendige muziek, zoals polka.
00Er zijn twee karakters, man en vrouw: de vrouw heeft een strakke rok met een shirt met lange mouwen, een sjaal om haar middel en een andere op haar hoofd, oorbellen in haar oren en in haar handen een aarden pot. De man van zijn kant draagt een wit of lichtgekleurd overhemd, een lange witte broek, een waterpompoen, een hoed en een sjaal om zijn nek.
Een mestizo-kostuum is de güipil-pak, heel eenvoudig en leuk: het is een dekenshirt, eenvoudig of geborduurd, met een lange petticoat met geborduurde ruches. De set is meestal wit, maar het kan ook zwart zijn. Het wordt gedragen met een sjaal in de taille, bloemen op het hoofd en vlechten. De blouse heeft vier gaten die de vier windstreken lijken te vertegenwoordigen: één op elke schouder, één op de rug en één op de borst.
Dansende vrouwen hebben geen schoenen, soms dragen ze waaiers, een sjaal. De man draagt een heel eenvoudig wit overhemd en broek, met een pita-hoed. Het is inderdaad een erg populaire outfit.
Als er een kleurrijk pak is, is het wel de Vaquita kostuum, typisch voor Managua. Dit kostuum is geboren tijdens de festiviteiten van de patroonheiligen van de Nicaraguaanse hoofdstad, in de processies van Santo Domingo. Het is een wat vreemd pak omdat het een grote ring in de taille heeft die versierd is met kleurrijke stoffen waardoor het op een rok lijkt. Er wordt ook een afbeelding of schilderij met de kop van een koe op geplaatst, vandaar la kleine koe, Met horens.
Dit zijn enkele van de typische kostuums van Nicaragua. De waarheid is dat elk deel van het land zijn voorbeelden heeft. Als we het hebben over de zuidelijke Caribische kust, zien we een syncretisme tussen de Afrikaanse en Caribische culturen, bijvoorbeeld in de dans van de palo de Mayo, heel sensueel, waar vrouwen tegenwoordig korte rokjes dragen en de huipil of güipil, de populaire nationale blouse. Masaya is een andere afdeling die we verschillende keren hebben genoemd en veel van de kostuums die we hebben beoordeeld, komen daar vandaan, maar de centrale gebieden bieden ook hun eigen en ook het noorden.