Verhalen van het Alhambra

De Alhambra-verhalen ze vatten een hele reeks legendarische verhalen samen die het midden houden tussen realiteit en fictie. Maar ze hebben allemaal een diepe component lyrisch en menselijk dat zal je fascineren Niet tevergeefs, verklaarde het Alhambra Cultureel erfgoed van de mensheid in 1984, heeft meer dan acht eeuwen geschiedenis.

Fue Mohammed I, initiatiefnemer van de Nasrid-dynastie, die opdracht gaf tot de bouw ervan, hoewel er al een eerdere locatie op dezelfde plaats was. Evenzo vergrootten zijn opvolgers het palatinecomplex, dat ook bestaat uit de Generalife en Alcazabaonder andere afhankelijkheden. Als curiositeit zullen we je vertellen dat het zijn naam dankt aan de roodachtige kleur van de klei die werd gebruikt om het te bouwen. Maar zonder verder oponthoud gaan we u verhalen vertellen over het Alhambra, een van de mooiste monumenten ter wereld, vergelijkbaar met wonderen zoals de El Escorial-klooster, om maar één voorbeeld te geven.

De legende van de zucht van de Moor

Veel van de verhalen van het Alhambra zijn uitgevoerd door Boabdil, laatste sultan van het Nasrid-koninkrijk Granada. In het bijzonder is deze waar we je over gaan vertellen, misschien wel de meest bekende van degenen die zijn verteld over het monument van Granada.

Hij zegt dat na het overhandigen van de sleutels van de stad aan de Katholieke koningenBoabdil ging in ballingschap in het gezelschap van zijn moeder en al haar gevolg. Bij het bereiken van de heuvel die vandaag de dag precies de zucht van de Moor wordt genoemd, richtte hij zijn ogen op Granada, zuchtte en begon te huilen. Toen zei haar moeder tegen haar: «Huil als een vrouw wat je als man niet hebt weten te verdedigen».

Legende van de deur van Justitie

De Deur van Justitie is een van de belangrijkste in het Alhambra en heeft voor een groot deel de constructieve perfectie ervan gesymboliseerd. Om deze reden zijn er verschillende verhalen waarin zij de hoofdrol speelt. We zullen je er twee vertellen.

De eerste zegt dat de bouwers zeker en trots waren op de sterkte van het gebouw. Om deze reden zeiden ze dat de dag dat de hand gesneden op de buitenste boog van de deur van Justitie en de sleutel van de binnenste boog verenigd waren, dat wil zeggen dat het Alhambra viel, het de dag zou zijn van de einde van de wereld.

Van zijn kant was de tweede geschiedenis van het Alhambra met betrekking tot deze deur alles een uitdaging voor bezoekers. De makers ervan zeiden zelf dat het voor een ridder die op zijn paard zat onmogelijk was om de bovengenoemde hand van de buitenste boog aan te raken. Ze waren er zo zeker van dat ze aanboden wie het ook had bereikt het Nasrid-koninkrijk zelf.

De legende van de zonnewijzer

Het Alhambra is een kolossale constructie van ongeveer honderdvijfduizend vierkante meter. Maar bovendien, volgens een andere legende van het monument, werkt het als een zonnewijzer. Dit betekent dat we, dankzij de kamers waar de zon tussen staat en die in de schaduw, de zonnetijd op elk moment kunnen kennen. Vooral 's middags kan deze omstandigheid perfect worden gewaardeerd.

De legende van de betoverde soldaat, een prachtig verhaal van het Alhambra

We hebben je nog niet verteld dat miljoenen bezoekers van het Alhambra gefascineerd zijn door zijn schoonheid. Onder hen de Amerikaanse schrijver Washington Irving (1783-1859), die het aan het begin van de XNUMXe eeuw bezocht en ons een heel boek met legendes naliet dat aan het monument was gekoppeld.

Een daarvan is die van de betoverde soldaat. EEN student uit Salamanca Hij arriveerde in Granada met als doel geld in te zamelen om zijn carrière te bekostigen. In de zomer reisde hij met zijn gitaar en als hij liedjes speelde, kreeg hij goed geld.

Aangekomen in de stad zag hij een vreemde soldaat anachronistisch van uiterlijk. Hij droeg een harnas en droeg een speer. Uit nieuwsgierigheid vroeg hij wie ze was. Haar antwoord liet hem versteend achter. De soldaat vertelde hem dat hij al driehonderd jaar last had van een betovering. Een moslim alfaqui veroordeelde hem om voor eeuwig de wacht te houden over de schat van koning Boabdil.

Evenzo kon het maar eens in de honderd jaar uit zijn schuilplaats komen. Aangeraakt vroeg de student hem hoe hij hem kon helpen. Gezien de belangstelling bood de soldaat hem de helft van de schat aan als hij zijn betovering kon terugdraaien.

Om dit te doen, moest de student een jonge christelijke vrouw en een vastende priester meenemen naar het Alhambra. De eerste was gemakkelijk te vinden, maar de tweede niet. Hij vond alleen een zwaarlijvige priester die van lekker eten hield. Hij kon hem alleen overtuigen om te vasten door hem een ​​deel van de schat aan te bieden.

Diezelfde nacht gingen ze naar de plaats waar de soldaat was, niet zonder een mand met voedsel te brengen zodat de priester zijn gulzigheid kon stillen als het werk klaar was. Daar aangekomen sprak de soldaat een spreuk uit en de muren van een van de torens van het Alhambra gingen open. Zodat iedereen het kon zien een prachtige schat.

De priester kon het echter niet meer aan en wierp zich op de mand met eten. Op het moment dat hij een kapoen begon te verslinden, bevonden de drie bezoekers zich buiten de toren en met verzegelde muren. Ze hadden de betovering die de soldaat zou redden niet kunnen voltooien. En natuurlijk hadden ze de schatrijkdom gemist.

Dit verhaal van het Alhambra heeft echter een romantisch einde. Er staat dat het meisje en de student verliefd werden en gelukkig leefden met een beetje geld dat de laatste in zijn zakken had bewaard toen ze in de toren waren.

Legende van de Abencerrajes-kamer

Deze kamer is een van de beroemdste in het Alhambra. De Abencerrajes waren een aristocratische familie die in het monument woonde. Volgens de legende waren ze rivalen van de Zenetes, die tegen hen samenspanden om hen te vernietigen. Met dit doel bedachten ze een romantische relatie tussen een van de Abencerrajes en een van de vrouwen van de sultan.

Juist deze kamer was de slaapkamer van de president en had daarom geen ramen. Daarom was het de perfecte plek om een misdaad begaan. Zo riep de sultan, vol woede, de zevenendertig ridders van de familie Abencerraje bijeen voor een feest in zijn kamer. Daar onthoofde hij ze allemaal.

Hij deed het op de patiofontein en de legende zegt dat de... roodbruin dat vandaag de dag nog steeds te zien is in de beker van die fontein en in het kanaal dat het water naar de Patio de los Leones voert, is te danken aan het bloed van de vermoorde edelen.

Legende van de binnenplaats van de leeuwen

Het is precies dit terras waar we het nu met je over gaan hebben, want het heeft ook zijn legende. Een mooie prinses genaamd Zaira Hij reisde met zijn vader naar Granada en verbleef in deze kamers. Dit was een meedogenloze koning die een verschrikkelijk geheim verborg.

De prinses werd verliefd op een jonge man die ze in het geheim zag. Maar ze werden ontdekt door de vader van het meisje, die de minnaar van zijn dochter ter dood veroordeelde. Ze ging de kamers van haar vader binnen om om genade te smeken, maar vond hem daar niet. Wat hij wel vond was een dagboek waarin de vorst toegaf de wettige koning en zijn vrouw te hebben vermoord, De echte ouders van Zaira.

Er wordt gezegd dat de jonge vrouw de monarch en zijn mannen verzamelde in de Patio de los Leones en ze allemaal met behulp van een talisman in stenen figuren veranderde. Deze zouden precies zijn de leeuwen dat we vandaag in die patio van het Alhambra kunnen aanschouwen.

Legende van de drie prinsessen, een van de mooiste verhalen van het Alhambra

Deze legende zegt dat er een koning was die drie dochters had: zayda, zorayda y Zorahida. Een astroloog waarschuwde hem dat de sterren aangaven dat ze niet moesten trouwen omdat het de dynastie zou verwoesten. Vervolgens sloot de vorst hen op in een toren zodat ze niet verliefd konden worden.

Maar door het raam werden ze verliefd op drie christelijke ridders die gevangen zaten in Granada. Toen hun families het losgeld voor hen betaalden, kwamen ze met de jonge vrouwen overeen om samen de stad te verlaten. Maar als de tijd daar is Zorahida, die de jongste was, trok zich terug en bleef. Ze stierf jong en verlaten, maar op haar graf groeide een bloem die bekend staat als "de roos van het Alhambra".

De legende van de Mexuar tegels

Onder de paleizen van het Alhambra, die van mexuar was bestemd voor de Justitie administratie. De sultan werd erin geïnstalleerd in een verhoogde kamer verborgen door traliewerk. Van daaruit luisterde hij naar argumenten en sprak hij zinnen uit, een vermogen dat hem werd toegeschreven.

Op de deur van de kamer waar de president was, was er een tegel met de tekst: «Binnen en vragen. Wees niet bang om gerechtigheid te vragen, dat je die zult vinden».

Legende van de Moor's stoel

We eindigen onze reis door de verhalen van het Alhambra door te vertellen over de Moorse stoel, die ons terugvoert naar Boabdil. Hij zegt dat hij een losbandig leven leidde en dat de inwoners van Granada in opstand kwamen om daartegen te protesteren. Ze dwongen de president om de stad te ontvluchten en zich te vestigen op de heuvel die achter de... Generalife. Van daaruit ging Boabdil zitten om na te denken Granada tussen de zuchten door

Tot slot hebben we u enkele van de meest populaire verteld Alhambra-verhalen. Maar, zoals logisch is, heeft een juweel dat zo eeuwen oud is, vele andere voortgebracht die even opwindend zijn. Bijvoorbeeld die van ahmed al kamel of die van de kaarsklok. Vind je deze verhalen niet spannend?