Wat zijn de Daimiel-tafels?

El Nationaal park Tablas de Daimiel Het is een wonder van de natuur gelegen in de provincie Ciudad Real, behorend tot de Autonome Gemeenschap van Castilla-La Mancha, relatief dichtbij Madrid. Het werd als zodanig uitgeroepen in 1973, evenals een biosfeerreservaat in 1981, en een jaar later opgenomen in de Ramsar-conventie.

Het is ook een speciale beschermingszone voor vogels sinds 1988 en we zouden durven zeggen dat dat zo is een uniek ecosysteem. Het beslaat in totaal drieduizend dertig hectare binnen de gemeenten van Villarrubia van de ogen en zijn eigen daimiel, waaraan het zijn naam ontleent. Om u aan te moedigen dit wonder te leren kennen, gaan we uitgebreid uitleggen wat de Daimiel-tafels zijn.

Daimiel-tafels: concept en kenmerken

Het is een van de laatste vertegenwoordigers van de oproepen rivier tafels. Deze naam wordt gegeven aan de overlopen van rivieren die zowel voortkomen uit het gebrek aan helling van het land als uit de semi-endoreïsme. Op zijn beurt wordt het genoemd endorisch naar een ruimte waarin het water geen afvoer heeft naar de zee. Het kan alleen verdwijnen door in de bodem te sijpelen of door verdamping.

Hoewel dit bij de Daimiel-tafels niet het geval is, worden zoutvlakten gevormd als de verdamping groter is dan de watertoevoer. Voorbeelden van endorheïsme zijn Kaspische Zee en Dode Zee, die, ondanks hun naam, meren zijn. In het onderhavige geval zijn de wateren in de meeste gebieden echter gebleven.

In de tabellen zijn de rivieren waaruit ze bestaan ​​de Guadiana en zijn zijrivier de stelt. De eerste is bekend, dus die hoeven we u niet te vertellen. Maar de Cigüela is de andere grote vitaliser in de omgeving. Het is een brakwaterrivier die op haar beurt wordt gevoed door zijrivieren die ertussen komen socuellamos y erfgoed. Haar de Riánsares, de Záncara, de Córcoles en de Amarguillo.

Maar terugkerend naar het opdrogen van deze landen, zijn de Tafels in enorm gevaar het gepeupel. Dit soort steenkool wordt gevormd door omzetting van bepaalde plantensoorten, die verkoold worden. Maar belangrijker dan stilstaan ​​bij wetenschappelijke concepten, is uitleggen hoe het de Daimiel-tabellen beïnvloedt.

instandhoudingsproblemen

Zoals we je vertelden, is turf een minerale koolstof die wordt gevormd door verkoling van de riviervegetatie van een gebied. Dit gebeurt in de tabellen. Maar het ergste is dat de bendes, als het land opdroogt, ze staan ​​in brand spontaan. Wanneer dit gebeurt, krimpen ze en veroorzaken ze scheuren in de grond, wat de toegang van zuurstof bevordert wakkeren de vuren aan y verdrijft schadelijke lucht naar het oppervlak.

Maar bovenal veroorzaakt de brand in de veengebieden de vloeren verliezen ondoordringbaarheid. En daarmee, wat de watervoerende lagen verdwijnen geabsorbeerd door de aarde. Door dit alles werd de situatie omstreeks 2009 kritiek een overbrenging van water uit de rivier de Taag een jaar later. Het viel ook samen met een tijd dat het veel regende.

Dit alles droeg ertoe bij dat alle overstroombare gebieden van de Tafels met water werden gevuld. Hierdoor zijn de branden geblust en sindsdien is de situatie in het park een stuk verbeterd. In werkelijkheid, het waterpeil van de aquifer is met zo'n twintig meter gestegen. Milieuorganisaties hebben er echter op gewezen dat de Daimiel-tafels nog niet volledig zijn hersteld en dat, als er geen maatregelen worden genomen, de oude situatie kan terugkeren.

Flora van de Daimiel-tafels

De eigenaardigheid van een uniek ecosysteem als dat van Las Tablas betekent dat dit natuurpark een karakteristieke flora heeft. Dit is het resultaat van zilte en veenachtige bodems, seizoensgebonden en zoute wateren, evenals extreem weer. Het bestaat uit in totaal meer dan driehonderd plantensoorten.

In het Guadiana-gedeelte zijn er gebieden met bos aan de rivier, met wilgen, zwarte en witte populieren of braamstruiken. Aan de andere kant, verder naar het noorden, aan de oevers van de rivier de Cigüela, wel Mediterraan bos, met grote honderd jaar oude steeneiken, maar ook weilanden van peulvruchten en grassen, die dienen als weide voor schapen.

Misschien wel de meest representatieve soort van het park de masiega omdat het zich goed ontwikkelt in veengronden. Als je niet weet hoe deze plant eruit ziet, herken je hem aan de langwerpige bladeren en aarvormige bloemen. Het is op zijn beurt gegroepeerd in weilanden die masegars worden genoemd. En daarnaast vind je ook in de Tabellen gebieden met riet, lisdodde, limonium, calamillo of marshmallow.

Wat betreft de overstroomde gebieden, die zijn er in overvloed het zeewier. Met name verschillende soorten chara, die combineren met andere waterplanten zoals de boterbloem en de veronica. Deze algen hebben een enorme ecologische waarde en dienen zelfs als indicator voor de gezondheid van de wateren omdat ze zeer kwetsbaar zijn voor vervuiling en eutrofiëring. Dit laatste impliceert dat schadelijke anorganische voedingsstoffen in overvloed aanwezig zijn omdat ze veel stikstof en fosfor bevatten.

De fauna van het park

Dit park wordt overwogen het wetland met de rijkste fauna van het centrum van het Iberisch schiereiland. We hebben je al verteld dat het wordt vermeld als Speciale beschermingszone voor vogels. Dit komt zowel door de vogelsoorten die er permanent leven als door de soorten die er nestelen tijdens hun trektochten.

Onder hen, de bevolking van reigersvooral van ondersoorten als de roerdomp en de koereiger. Maar er is ook een groot aantal Loons zoals de fuut en eenden zoals de azulon of de friese eend. Ook kun je zien verzamelde zich zoals de meerkoet of de Europese spoorlijn, snorren, gorzen en bastaard nachtegalen. Wat de roofvogels betreft, er zijn vooral de westelijke bruine kiekendief.

Wat zoogdieren betreft, kunt u soorten vinden zoals de vos, het konijn en de haas, het wilde zwijn of de otter. Als we het hebben over reptielen en amfibieën, dan heb je iets anders kikker soorten, de adderringslang en de kettingslang, ocellated hagedis y galapagos zoals de Europeaan en de melaatse. Tot slot zijn er tal van vissen zoals de karper, de gambusia, de percasol en de cachuelos, die samengaan met ongewervelde dieren zoals de Rivierkrab.

Hoe de Daimiel-tafels te bezoeken

Na te hebben beschreven wat de Tafels van Daimiel zijn, hun problemen en de flora en fauna die je in dit park kunt vinden, gaan we uitleggen hoe je hem kunt ontmoeten. Allereerst moet u weten dat er is twee bezoekerscentra. De belangrijkste is elke dag van het jaar geopend van 9 tot 19 uur in de winter en van 9 tot 21 uur in de zomer. Daarin vindt u informatie over het park, maar ook een soort museum met reproducties van soorten die er leven, foto's en zelfs audiovisuals. En daar voor hem een winkel waar u handwerk, gastronomische producten en souvenirs van uw bezoek kunt kopen. Ze laten je zelfs een verrekijker huren.

Het andere bezoekerscentrum is die met de Molemocho-molen, een van de oudste hydraulische meelfabrieken van heel Castilla-La Mancha. Daarin vind je informatie over de relatie tussen de Tafels en de mensen die er sinds de oudheid hebben gewoond. Evenzo zullen ze u zowel in het ene als in het andere centrum informatie aanbieden de verschillende routes die je in het park kunt doen.

U heeft de mogelijkheid om op eigen gelegenheid langs te gaan, maar wij raden u aan dit te doen begeleid door een gids. Er zijn verschillende professionals en zij begeleiden zowel schoolkinderen als georganiseerde groepen en gezinnen met kinderen. In elk van de gevallen zijn er verschillende routes opgesteld door de parkautoriteiten.

Er is een route in 4 x 4 dat door een groot deel van de zuidoostelijke kust loopt, met gebieden zoals motilla's, The verlaten eilanden o de vissershutten. Afhankelijk van het seizoen omvat het ook het noordoosten, waar je zult zien weilanden. Wij raden u echter aan om één van de wandelroutes te kiezen.

Het park biedt je er drie, allemaal van lage moeilijkheidsgraad en vrij kort. De van het eiland van brood is de bekendste en omvat een volière: de Acclimatisatie Lagune. Het is iets meer dan twee kilometer lang en vlak. Van zijn kant, hij van de permanente lagune bereikt de ingang van het rivierpark van Guadiana en heeft twee natuurobservatoria. Het meet anderhalve kilometer en gaat uit van de vorige route.

Tenslotte de Reisroute Prado Ancho-toren loopt door het noordelijke deel van Las Tablas. Het dankt zijn naam aan de toren aan het einde van de route, die een prachtig uitzicht op het wetland biedt. In dit geval is het iets langer, aangezien het vier kilometer meet, maar het is ook gemakkelijk. Deze route is echter seizoensgebonden, aangezien in de zomer en de herfst het gebied droog blijft.

Tot slot hebben we uitgelegd: wat zijn de Daimiel-tafels? en hoe je ze kunt bezoeken. We kunnen u alleen vertellen dat de hoofdtoegang tot het park vanuit de stad is daimiel, door een snelweg van amper tien kilometer lang. Maar om u een algemener idee te geven, moet u weten dat deze stad drieëndertig kilometer verderop ligt Ciudad Real, ongeveer honderdtwintig Toledo al 175 van Madrid via de snelweg. Durf dit wonder van de natuur te leren kennen.